رادیوگرافی های مورد نیاز ایمپلنت های دندانی
چکیده
براي قرنها، جايگزيني دندانهاي از دست رفته و ساختارهاي حمايت كنندةشان، يك معضل براي دندانپزشكان بود و dentition با مواد و تكنيكهاي مختلفي جايگزين ميشد. اگر چه كه مقبوليت رستوريشنهاي معمول هرگز قابل پيشگويي نيست و يك جستجوي مداوم و ثابت جهت بدست آوردن بهترين راه براي رستوريشن وجود دارد. رستوريشنهاي ساپورت شونده توسط ايمپلنت، اين نياز را برآورده ميسازند.
امروزه، ايمپلنت يك درمان عادي در مطبهاي دندانپزشكي است. نه فقط دندانپزشكان متخصص كه دندانپزشكان عمومي هم از ايمپلنتهاي ريشهاي شكل (root form) استفاده ميكنند(1).
انتخاب مورد شامل هر دو ارزيابي كلينيكي مكان با معاينة چشمي و تصويربرداري راديوگرافيكي مناسب است. ساير فاكتورها شامل آموزش بيمار، آمادهسازي بيمار و تخمين ريسك اين روش است(1).
ارزيابي راديوگرافيكي قبل از جراحي ايمپلنتهاي اندواسئوس، يا ريشهاي شكل، در مركز موفقيت روند ايمپلنت قرار دارد. موفقيت هر روند جراحي ايمپلنت، تا حدودي بسته به طرحريزي قبل از عمل است. همچنين راديوگرافيها از ابزار ضروري در مرحلة جراحي و مرحلة بعد از درمان ميباشند(1).
به دليل آنكه هيچ منبع جامعي در مورد تكنيكهاي رايج در راديوگرافيهاي ايمپلنت وجود ندارد؛ در واقع هدف از نوشتن اين پاياننامه اين بوده است كه تكنيكهاي مختلف تصويربرداري معرفي شده و انديكاسيون، كنتراانديكاسيون، فوايد و معايب و محدوديتهاي هر كدام از تكنيكها بحث شود تا اينكه يك فهم بهتر براي كلينيسينها و دستياران بدهد كه كدام يك از تكنيكهاي تصويربرداري در ارزيابي مكانهاي ايمپلنت بهتر است.
راديوگرافيهائي كه معمولاً استفاده ميشوند، شامل راديوگرافيهاي داخل دهاني، پانوراميك، لاترال سفالومتري، توموگرافي معمول (Conventional)، توموگرافي كامپيوتري (سيتياسكن) و تصويربرداري رزنانس مغناطيسي (MRI) ميباشند.
در واقع در اين پاياننامه، ما بحثمان را به انتخاب تكنيكهاي تصويربرداري مناسب در ايمپلنتهاي اندواسئوس (يا ريشهاي شكل) منحصر ميكنيم.
نقش راديوگرافي در طرحريزي قبل از درمان، حين جراحي و پس از جراحي، همچنين فوايد و محدوديتهاي هر كدام از روشهاي تصويربرداري شرح داده ميشوند.
براي جمعآوري اين پاياننامه از كتابهاي رفرنس و مقالات مختلف اينترنتي استفاده شده است.
بر مبناي اين جمعآوري، سيتياسكن به علت ايجاد تصاوير سه بعدي، بهترين تكنيك ارزيابي مكانهاي ايمپلنت است و بنا به پيشنهاد آكادمي راديولوژي فك و صورت آمريكا تصاوير مقطعي (Cross Sectional) بايد در ارزيابي مكانهاي ايمپلنت مورد استفاده قرار گيرند. اما بيشتر دندانپزشكان فقط راديوگرافي پانوراميك را در ارزيابي مكانهاي ايمپلنت تجويز ميكنند.