مقایسه بالینی کاربرد پیوند استخوانی اتوژن با پیوند استخوانی دکلسیفیه منجمد و خشک شده آلوژن در درمان ضایعات پریودنتالی داخل استخوانی دو و سه دیواره به همراه Re-entry شش ماهه
چکیده
رژنراسيون كامل و قابل پيش‌بيني بافتهاي از دست رفته پريودنتال بر اثر تروما يا عفونت از اهداف اصلي درمانهاي پريودنتال محسوب مي‌شود.تاكنون مواد پيوندي مختلفي در درمانهاي رژنراتيو ضايعات داخل استخواني با موفقيت مورد استفاده قرار گرفته‌اند.هدف از اين مطالعه ارزيابي استفاده از پيوند استخواني دكلسيفيه منجمد و خشك شده آلوژن ساخت داخل كشور با پيوند استخواني اتوژن به عنوان gold standard در درمان ضايعات داخل استخواني پريودنتالي دو و سه ديواره مي‌باشد.
مواد و روشها :
اين مطالعه به روش كارآزمايي باليني يك سوكور به صورت split mouth بر روي 10 جفت ضايعه داخل استخواني پريودنتالي دو و سه ديواره مشابه با عمق پروبينگ 5 ميلي‌متر يا بيشتر و عمق ضايعه استخواني بيشتر و يا مساوي 3 ميلي‌متر به دنبال فاز يك درمان انجام شد. در نواحي كنترل از استخوان اتوژن و در نواحي تست از پيوند استخواني دكلسيفيه منجمد و خشك شده آلوژن استفاده شد.
يافته‌ها :
در شروع مطالعه، دو گروه از لحاظ ايندكس پلاك و لثه و متغيرهاي بافت نرم و سخت تفاوت معنا‌داري با هم نداشتند. پس از 6 ماه آناليزهاي آماري بيانگر كاهش معنا‌دار در عمق پروبينگ باليني، بهبود حد چسبندگي باليني، ميزان پرشدن ضايعه استخواني
و Defect resolution در هر دو گروه بود.
اما با مقايسه بين گروهها تفاوتهاي معنا‌داري در پارامترهاي بافت سخت و نرم مشاهده
نشد.
ميزان پر شدن ضايعه استخواني و Defect resolution در گروههاي تست و كنترل به ترتيب 2 ميلي‌متر در مقابل 2/ 2ميلي‌متر و 5/2 ميلي‌متر در مقابل 7/2 ميلي‌متر گزارش شد.
نتيجه‌گيري :
نتايج اين مطالعه نشان مي‌دهد كه هر دو ماده پيوندي باعث بهبود معنا‌دار پارامترهاي باليني شده و تفاوتهاي آماري معنا‌داري در مقايسه بين گروهي مشاهده نگرديد. اما با توجه به ميزان محدود استخوان اتوژن از منابع داخل دهاني، با استناد به نتايج اين مطالعه، مي‌توان از پيوند استخواني دكلسيفيه منجمد و خشك شده آلوژن به عنوان جايگزين مناسب استفاده كرد.