بررسی مقایسه ای اثرات بالینی فلپ کرونالی با و بدون استفاده از پلاسمای غنی از فاکتورهای رشدی در درمان تحلیل های لثه ای کلاس II,I میلر

Abstract

زمینه و اهداف: ارزیابی های قبلی نشان داده اند که پلاسمای غنی از فاکتورهای رشدی روند ترمیم بافت نرم را بهبود می بخشد. هدف این مطالعه بالینی کنترل شده تصادفی، ارزیابی تأثیر فلپ کرونالی در جراحی پوشش ریشه با و بدون استفاده از پلاسمای غنی از فاکتورهای رشدی است. مواد و روشها: 20 ناحیه به صورت جفت در 6 بیماز دارای تحلیل بافت لثه ای از نوع کلاس I و II میلر، با عمق بزرگتر از 2 میلیمتر تحت درمان قرار گرفت. در نواحی تست به همراه فلپ با موقعیت کرونالی (CAF) از پلاسمای غنی از فاکتورهای رشدی (PRGF) استفاده شد و نواحی کنترل تنها با کمک فلپ با موقعیت کرونالی (CAF) درمان گردید. متغیرهای مورد مطالعه عبارت بودند از: عمق تحلیل، ميزان پوشش سطوح عريان ريشه، عرض تحلیل، عرض لثه کراتینیزه، موقعيت خط مخاطي‌- لثه‌ای، سطح چسبندگی بالینی و عمق پاكت. بیماران تحت درمان، یک و سه ماه بعد از جراحی تحت کنترل و ارزیابی قرار گرفتند. اطلاعات جمع آوری شده با کمک آزمون های Wilcoxon Signed Ranks و Mann-Withney U مورد آنالیز قرار گرفتند. نتایج: همه بیماران طول دوره مطالعه را کامل کردند. متوسط درصد پوشش ریشه بعد از 3 ماه در گروه CAF وCAF+PRGF، به ترتیب 9/34±43 درصد و5/23±61 درصد بود. هر دو روش درمانی منجر به بهبود: عمق تحلیل، عرض تحلیل، سطح چسبندگی بالینی، عمق پاكت، موقعيت خط مخاطي- لثه ای به طور معنی دار شدند ولی در هيچ يك از دو روش درمانی تفاوت معنی داری در میزان عرض لثه کراتینیزه نسبت به شروع مطالعه مشاهده نشد. در مورد متغیرهای مورد ارزیابی، بین دو گروه درمانی در هیچ یک از مراحل مطالعه تفاوت معنی‌داری بدست نیامد. نتیجه گیری: به نظر می‌رسد که کاربرد PRGF سبب بهبود نتایج بالینی پوشش سطوح عریان ریشه به همراه CAF نمی‌شود، هرچند که تحقیقات بیشتری در این زمینه مورد نیاز است.