بررسی اثر دو نوع ژل بلیچینگ at home, in office بر میکرو هاردنس و توپوگرافی سطح کامپوزیت رزینی به صورت invitro

Abstract

Bleaching اولين بار در اواخر دهه 1970 به عنوان يك روش كانسرواتيو جهت افزايش زيبايي دندانها و سفيد كردن آنها مورد استفاده قرار گرفت (1). تكنيكهاي Bleaching بسته به اينكه روي دندانهاي وايتال و نان وايتال به كار مي روند، طبقه بندي مي شوند. استفاده از آن بخصوص بعد از معرفي سيستمهاي Home Bleaching (HB) در دهه 1990 براي مقاصد زيبايي به طور روز افزون افزايش يافته است (2). دليل اين مسئله سهولت كاربرد، هزينه كمتر، ايمني (Safety) و احتمال بالاي موفقيت درمان مي باشد Hay wood 1992)) (3). در اين روش غلظتهاي پايين هيدروژن پراكسايد (7 % - 3 %) يا كاربامايد پراكسايد (20 – 10 %) با استفاده از تري هاي مخصوص به مدت چند ساعت در روز توسط بيمار مورد استفاده قرار مي گيرد (4). عيب عمده اين روش وابسته بودن نتيجه درمان به ميزان همكاري بيمار است (5) و همچنين مسئله حساسيت نسوج نرم هم مطرح مي باشد (6). از اينرو در سالهاي اخير سيستم هاي سفيد كننده جديد اصطلاحا تحت عنوان In-office bleaching systems با استفاده از عوامل اكسيد كننده قوي كه شامل كاربامايد پراكسايد يا هيدروژن پراكسايد 35 – 30 % است مجددا جاي خود را در دندانپزشكي زيبايي پيدا كرده اند (4 و 3). از مزاياي روش فوق اين است كه تكنيك كاملا تحت كنترل دندانپزشك بوده، اصول حفاظت از نسج نرم به خوبي اجرا مي شود و پروسه در مدت زمان كمتري نتيجه مطلوب خواهد داشت (3). عليرغم تحقيقات بسيار در مورد كارآيي و عوارض عوامل Bleaching، مسائل حل نشده فراواني در اين رابطه وجود دارد. از جمله مي توان به اثر عوامل Bleaching بر روي مواد ترميمي و به خصوص ترميمهاي كامپوزيتي اشاره كرد كه امروزه به دلايل متعدد به عنوان مواد انتخابي در ترميم دندانهاي قدامي به كار مي روند. در بسياري از موارد، درمان Bleaching دندانهاي داراي ترميم كامپوزيت را هم شامل مي شود. همانطور كه مي دانيم پروگنوز و دوام ترميم به خواص مكانيكي، فيزيكي و بيولوژيكي مواد ترميمي بستگي دارد. ميكروهاردنس و خشونت سطحي از جمله خصوصياتي هستند كه زيبايي، بهداشت و گيرپلاك و سلامت لثه مجاور مواد كامپوزيتي را تحت تاثير قرار مي دهند (7). به نظر مي رسد خصوصيات سطحي مواد ترميمي با خاصيت اروزيو يا degradation بالا تحت تاثير عوامل Bleaching قرار بگيرد (5). تحقيقات نشان داده كه مدت عمر مفيد كامپوزيتهاي خلفي به دنبال استفاده از هيدروژن پراكسايد 30 % به دليل ايجاد شكاف و ترك در ماتريكس رزين كاهش مي يابد هرچند اثر اين عوامل بدتر از اثر يكسري مواد غذايي نيست. همچنين گزارش شده است كه كاربامايد پراكسايد باعث افزايش خشونت سطحي كامپوزيتها مي شود ولي عليرغم مشاهده تغييرات توسط پروفيلومتر و SEM شواهد كلينيكي خاصي در اين مورد وجود ندارد (6). البته بايد به خاطر داشته باشيم خشونت و به طوركلي تغيير خصوصيات سطحي كامپوزيت در نتيجه استفاده از عوامل Bleaching با چسبندگي بيشتر باكتريهايي چون استريتوكوك موتانس و استريتوكوك سوبرينوس همراه است (9). مطالعات چندي اثر Vital Bleaching را روي خصوصيات مكانيكي و فيزيكي ترميم هاي كامپوزيتي مورد بررسي قرار داده اند و نتايج ضد و نقيضي حاصل شده است، بعضي مطالعات نشان داده اند كه خصوصيات سطحي كامپوزيتها تحت تاثير عوامل Home Bleaching قرار نمي گيرند در حاليكه سايرين تغييرات سطح را بعد از استفاده از عوامل Bleaching گزارش كرده اند (7). در مورد تغييرات ميكروهاردنس كامپوزيت در شرايط اكسپوز شدن با عوامل سفيد كننده حاوي كاربامايد پراكسايد هم نتايج مختلفي بدست آمده است. مطالعات تغييرات هاردنس كامپوزيت رزين را در شرايط استفاده از كاربامايد پراكسايد بصورت افزايش كاهش يا بدون تغيير نشان داده است (5). نتايج ضد و نقيض از يك طرف و محدود بودن مطالعات در مورد اثر عوامل Bleaching و بخصوص in-office Bleaching agents روي ترميم هاي كامپوزيتي ضرورت مطالعات بيشتر و دقيق تر را يادآور مي شود. از اين رو در مطالعه حاضر قصد داريم توپوگرافي و ميكروهاردنس كامپوزيت z-100 را بعد از كاربرد دو نوع ژل In-office, Home Bleaching مورد ارزيابي قرار دهيم.