بررسی تاثیر میزان استفاده از سیگار بر شاخصهای کلینیکی پریودنتال، به دنبال فاز 1 درمان در بیماران مراجعه کننده به بخش پریودنتیکس دانشکده دندانپزشکی تبریز

Abstract

مقدمه: پريودنتيت بيماري التهابي بافتهاي حمايت کننده دندان مي باشد که توسط ميکرو ارگانيسم هاي خاص ايجاد مي شود و با تشکيل پاکت ، تحليل لثه و تخريب ليگامان پريودنتال همراه است.(1)اگر چه عامل اصلي ايجاد کننده پريودنتيت ، پلاک ميکروبي است ولي عوامل مختلفي در پيشرفت اين بيماري موثرند که از جمله آنها استعمال دخانيات مي باشد که عاملي محيطي محسوب مي گردد .(1) فازIدرمان اولين قدم در درمان بيماريهاي پريودنتال مي باشد .هدف از فازIدرمان، تغيير يا حذف اتيولوژي ميکروبي و عوامل دخيل در بيماريهاي پريودنتال است.(1) هدف: هدف از اين مطالعه ، مشخص کردن تاثير ميزان مصرف سيگار بر پاسخ به درمان بدنبال انجام فاز I درمان در بيماران مراجعه کننده به بخش پريودنتيکس دانشکده دندانپزشکي تبريز مي باشد. روش کار: بدين منظور تعداد 30 نفر بيمار Heavy smoker, Light smoker وNonsmoker مبتلا به Generalized moderate chronic periodontitis که به بخش پريودنتيکس دانشکده دندانپزشکي تبريز مراجعه کرده بودند، انتخاب شده و تحت درمان فاز I قرار گرفتند. بيماران در دو زمان قبل از شروع درمان فاز I و 8 هفته بعد از تکميل درمان از لحاظ يافته هاي پريودنتالي Clinical-, Clinical probing depth (CPD) attachmentlevel(CAL) , Bleeding on probing(BOP) مورد بررسی قرار گرفتند. يافته ها: نتايج به دست آمده حاکي از آن بود که قبل از درمان، اختلاف معني داري درشاخصهاي کلينيکي CPD, CALوBOP سه گروه وجود نداشت . CPD در هر سه گروه بعد از درمان کاهش يافت و بيشترين ميزان کاهش در گروه nonsmoker و کمترين ميزان کاهش در گروه heavy smoker بود. . بعد از درمان فقط اختلاف بين دو گروه غير سيگاري و heavy smoker معني دار بود(01/0 P ). همچنين قبل از درمان اختلاف معني داري بين CALسه گروه وجود نداشت. CAL در هر سه گروه بعد از درمان کاهش يافت و بيشترين ميزان کاهش در گروه nonsmoker و کمترين ميزان کاهش در گروه heavy smoker بود وبعد از درمان فقط اختلاف بين دو گروه غير سيگاري و heavy- smoker معني دار بود (01/0 P ). قبل از درمان اختلاف معني داري بين BOP سه گروه وجود نداشت. BOP در هر سه گروه بعد از درمان کاهش يافته ولي بعد از درمان اختلاف معني داري بين سه گروه وجود نداشت (01/0 P ). نتيجه گيري: اين مطالعه نشان داد : سيگار کشيدن به مقدار زيادي مي تواند نتيجه فاز I درمانهاي پريودنتال را تحت تاثير قرار داده و باعث کاهش پاسخ به درمان مي شود. تاثير سيگار با افزايش تعدادآن، يعني با استعمال سيگار در حدود (20 ) نخ سيگار در روز بيشتر مي شود.