بررسی رادیوگرافیک شکستگیهای ناحیه فک و صورت در مراجعین به بخش جراحی فک و صورت بیمارستان امام تبریز ( 1385-1384)
Abstract
مقدمه: شكستگيهاي فك و صورت يكي از شايعترين مشكلات اساسي در بيماران داراي جراحات ضربه‌اي است كه بسيار شايع مي‌باشد. گزارشات حاصل از تحقيقات قبلي مؤيد اين حقيقت است كه شرايط زندگي مردم هر منطقه و امكانات موجود، نتايج را تحت تأثير قرار مي‌دهد. لذا نياز به انجام تحقيق جداگانه در هر منطقه و مقايسه نتايج به دست آمده احساس مي‌شود.
اينگونه شكستگي‌ها جهت تشخيص، نياز مبرمي به آزمايشات راديوگرافيك دارند. بررسي راديولوژيك اختصاصي پس از معاينه باليني دقيق تجويز مي‌شود كه انتخاب تكنيك راديوگرافي تا حدودي وابسته به يافته‌هاي باليني مي‌باشد.
هدف: هدف از اين مطالعه بررسي راديوگرافيك شكستگيهاي ناحيه مياني صورت و منديبل مي‌باشد.
مواد و روشها: اين مطالعه از نوع توصيفي بوده و در بين 236 بيمار داراي شكستگي در ناحيه فك و صورت كه طي يك سال (85-1384) به بخش جراحي دهان و فك و صورت بيمارستان امام تبريز مراجعه كرده بودند، انجام شد. شاخصهاي ارزيابي شده در مورد هر بيمار عبارت بودند از: سن، جنس، علت ايجاد شكستگي، ناحيه مبتلا، علائم باليني و تكنيكهاي راديوگرافي درخواست شده.
آناليز آماري داده‌ها توسط نرم‌افزار آماري spss نسخه 13 و با روشهاي توصيفي انجام گرفت.
يافته‌ها: در اين مطالعه، شايعترين گروه درگير، مردان در گروه سني 30-21 سال بودند. ناحيه تنه زايگوما و كنديل، شايعترين محلهاي درگير بودند. بيشترين تعداد شكستگي‌ها در فصل تابستان و به علت تصادفات رانندگي رخ داده بود. شايعترين علامت باليني در ناحيه مياني صورت، اكيموز اطراف چشم و ادم پلكها و در منديبل، درد و تورم بود. بيشترين تكنيكهاي راديوگرافي درخواست شده پانوراميك و واترز بوده و CT اسكن نيز در 9/75% از بيماران با شكستگي ناحيه مياني صورت درخواست شده بود.
نتيجه‌گيري: يافته‌هاي اين مطالعه نشان داد كه شكستگيهاي ناحيه فك و صورت از شيوع بالايي برخوردار است. در هريك از شكستگيهاي ناحيه مياني صورت و منديبل، علائم باليني خاصي شايعتر مي‌باشد كه اين علائم مي‌توانند در تصميم‌گيري جهت انتخاب نوع راديوگرافي اختصاصي براي هر ناحيه كمك‌كننده باشند. اين مطالعه نشان داد كه استفاده از CT اسكن جهت تشخيص شكستگيهاي ناحيه مياني صورت جايگاه اصلي خود را پيدا كرده است.
توصيه مي‌شود جهت ارزيابي ارتباط بين تكنيكهاي راديوگرافي درخواست شده با هريك از محلهاي شكستگي و نيز ارتباط بين علائم باليني متعدد با تك‌تك محلهاي شكستگي، مطالعاتي تحليلي در ابعاد وسيعتر، با تعداد نمونه بيشتر و در مدت‌زمان طولاني‌تر انجام گيرد.