بررسی ارتباط بیماریهای پریودنتال با سکته های ایسکمیک مغزی

Abstract

زمينه و اهداف: بيماريهاي مزمن عفوني ممكن است ريسك سكته مغزي را افزايش دهند. ما دراين مطالعه بررسي كرديم كه آيا بيماريهاي پريودنتال- شامل ژنژويت و پريودنتيت مي توانند به عنوان ريسك فاكتور سكته مغزي مطرح باشند يا نه. روش كار و مواد: مطالعه ما، از نوع Expose Facto، بر روي 100نفر بيمار با سكته مغزي كه در هفته اول بستري شدن خود معاينه شدند، 50نفر گروه كنترل سرپايي و 50 نفر گروه كنترل بيمارستاني بدون سابقه سكته ايسكميك مغزي بود. تمامي نمونه ها تحت معاينه كلنيكي قرار گرفتند. متوسط attachment loss هر فرد- كه در 4نقطه هر دندان رمفورد معاينه شده بود به عنوان معيار اصلي پريودنتيت در نظر گرفته شد. نتايج- گروه با سكته مغزي، Clinical Attachment loss بالاتري نسبت به گروه كنترل سرپايي وبيمارستاني داشتند(P=0/048)؛ ولي دربررسي ژنژويت تفاوت بارزي بين 3 گروه ديده نشد (p=0/35).در بررسي پريودنتيت نسبت به جنسيت، تفاوتي بين زنان ومردان در گروههاي كنترل ديده نشد؛اما در گروه بيمار ، پريودنتيتهاي شديدتر (PDI>5) درمردان نسبت به زنان بيشتر بود (P=0/012). بحث- اين مطالعه نشان مي دهد پريودنتيت- يك وضعيت قابل درمان- مي تواند به عنوان ريسك فاكتور مستقل براي سكته مغزي- بخصوص درمردان- عنوان شود.