بررسی مقایسه ای پیوند بافت همبند لثه ای جهت پوشش ریشه های عریان با و بدون استفاده از اسید سیتریک

Abstract

مطالعه حاظر جهت بررسي اثر احتمالي اسيد سيتريك از طريق غير معدني كردن بر روي نتيجه پيوند بافت همبند به روش ساب اپي تليال در پوشش سطح ريشه هاي عريان درتحليل لثه هاي موضعي ميباشد. روش بررسي و مواد: 7 بيمار مراجعه كننده به بخش پريودنتيكس مورد مطالعه قرار گرفتند. سه متغيير عرض تحليل، عمق تحليل و ميزان بافت كراتينيزه در جلسه نخست ارزيابي شدند. در مورد چهار تن اسيد سيتريك بكار برده شد. در مورد سه تن ديگر چنين عملي صورت نگرفت. پس از دو ماه از انجام پيوند بافت همبند ساب اپي تليال سه متغيير مذكور دوباره بررسي شدند. داده ها توسط نرم افزار SPSS 11.5 آناليز شدند. يافته ها: بررسي متغييرهاي تحت مطالعه پس از دو ماه نشان داد كه هر دو روش به طور موثري و از لحاظ آماري بطور معني داري سطح ريشه هاي عريان را پوشش دادند (P<0.05). از سوي ديگر بررسي آماري نشان داد كه تفاوت معني داري را از لحاظ ميزان پوشش ريشه نداشتند (P>0.05). نتيجه گيري: با توجه به نتايج نتسجه گيري ميشود كه:1) پيوند بافت همبند بروش ساب اپيتليال روش موثر و كارآمدي در پوشش ريشه هاي ي عريان ميباشد. 2) استفاده از اسيد سيتريك بر روي نتيجه بايني اين روش تاثيري ندارد.