مقایسه کارآیی بالینی دو روش کاربرد فلپ فاسیا و عضله تمپورال و پیوند پوست به عنوان ماده بینابینی متعاقب درمان انکیلوز مفصل تمپور و مندیبولار
Abstract
انكيلوز مفصل گيجگاهي-فكي يك وضعيت بسيار نامطلوب ساختاري است كه مانع تغذيه صحيح بيمار و استفاده از فرصت هاي شغلي نيازمند توانايي تكلم مي گردد. اين بيماري همچنين با ايجاد بدشكلي شديد صورت، تنش روحي را تشديد مي نمايد. امروزه آرتروپلاستي بينابيني روش استاندارد پذيرفته شده ترميم جراحي انكيلوز مفصل گيجگاهي-فكي شده است. تاكنون، مواد بينابيني مختلفي در اين مورد پيشنهاد شده اند كه هر يك مزايا و معايب خاص خود را دارند. فلپ عضله و فاسياي تمپورال و نيز بافت پيوندي پوستي از جمله پركاربردترين اين موارد هستند. هدف از اين مطالعه مقايسه نتايج باليني كوتاه مدت بين اين دو ماده بينابيني در بيماران دچار انكيلوز مفصل گيجگاهي-فكي است.
مواد و روشها
20 بيمار دچار انكيلوز مفصل گيجگاهي-فكي كه جهت درمان جراحي به بيمارستان امام خميني تبريز مراجعه كرده بودند، در مدت يك سال در يك كارآزمايي باليني مطالعه شدند. اين بيماران بطور تصادفي به دو گروه 10 نفري همسان از نظر سن و جنس تقسيم در يك گروه از فلپ فاسيا و عضله تمپورال (گروه T) و در گروه ديگر از فلپ پوستي (گروه D) استفاده شد. حداكثر فاصله بين دندانهاي اينسايزال (MIO) و ميزان حركت طرفي (LE) قبل و 3 ماه بعد از جراحي اندازه گيري و بين دو گروه مقايسه شد. انحراف فك تحتاني حين بازكردن دهان (MD) 3 ماه پس از جراحي نيز اندازه گيري و بين دو گروه مقايسه گرديد
نتایج
20 بيمار، 11 مذكر و 9 مونث با سن متوسط 83/8±40/26 سال (41-14) وارد مطالعه شدند. MIO و LE قبل از جراحي تفاوت معني داري بين دو گروه وجود نداشت (p بترتيب 057/0 و 269/0). 3 ماه پس از جراحي، بررسي بيماران در دو گروه T و D از نظر مقادير MIO (بترتيب 01/2±60/41 ميلي متر در برابر 71/2±00/40 ميلي متر، 151/0=p)، LE (بترتيب 37/1±10/4 ميلي متر در برابر 09/0±70/4 ميلي متر، 299/0=p) يا MD (بترتيب 19/1±10/4 ميلي متر در برابر 83/8±40/26 ميلي متر، 1=p) تفاوت معني داري را نشان نداد. پارامترهاي مذكور 3 ماه پس از جراحي در هر دو گروه بطور معني داري بهبود يافتند.
نتیجه گیری
اين مطالعه نشان داد كه آرتروپلاستي بينابيني در بيماران دچار انكيلوز مفصل گيجگاهي-فكي با بكارگيري فلپ فاسيا و عضله تمپورال يا فلپ پوستي به نتايج باليني تقريبا قابل قبول و مشابه منجر ميگردد. مطالعات بيشتر با حجم نمونه بالاتر و مدت پيگيري طولاني توصيه مي گردد.