مقایسه استحکام برشی باند روش مرسوم و self-etching primer در براکتهای فلزی و سرامیکی

Abstract

يکی از مشکلات شایع دردرمانهای ثابت ارتودنسی، دباندينگ يا جدا شدن براکتها از سطح دندان میباشد. به همین دلیل تلاشهای وسیعی در جهت اصلاح ادهزیو ،کامپوزیت و سطح بیس براکت صورت گرفته است تا استحکام باند براکت به دندان افزایش یابد که در حین درمان، ارتودنتیست تا حد امکان با معضل دباندينگ براکت مواجه نشود . هدف: هدف از این مطالعه مقایسه استحکام برشی باند براکت به دندان در دو روش متفاوت آماده سازی سطح دندان شامل acid-etchingو self-etching primerدر دو نوع براکت فلزی و سراميکی در شرایط یکسان می باشد . چون روش self-etching primerاز لحاظ زمان ، سهولت کار، حداقل حساسيت تکنيکی و ريسک آلودگی با بزاق برتری دارد چنانچه استحکام باند مناسبی ایجاد نماید می توان از آن بعنوان جایگزین روش acid-etching استفاده نمود. مواد و روش‌ها: به منظور انجام این مطالعه، تجربی- آزمایشگاهی،100 دندان پرمولر سالم انساني كه به دلايل ارتدنسي كشيده شده بودند، انتخاب شد و كل نمونه‌ها بطور تصادفي به 4 گروه 25 تايي شامل گروهA (براکت فلزی و روش مرسوم)، گروه B (براکت فلزی وself-etching primer)، گروه C (براکت سراميکی و روش مرسوم) و گروه D (براکت سراميکی و self-etching primer) تقسيم شدند. برای باندینگ از کامپوزیت Transbond XT و منبع نوری هالوژن روتين( دستگاه لايت كيورIvoclar Vivadent،Astralis 7) جهت ايجاد پلیمريزاسيون استفاده شد. نمونه‌ها تحت عمل ترموسايكلينگ قرار گرفتند و پس از يك هفته جهت اندازه‌گيري استحكام برشي باند، تحت نيروي برشي قرار گرفتند. پس از شکست باند، نمونه ها توسط دستگاه Stereomicroscope (Olympus,SZX 9) Optical با بزرگنمايی10، محل شکست باند در سطح براکت و مينا مورد بررسي قرار گرفت و نتايج بر اساس ايندكس ادهزيو باقی مانده (A.R.I) بدست آمد. براي مقايسه استحكام برشي باند گروهها ،آزمون واریانس یک طرفه و برای مقايسه دو به دو گروه ها با هم از نظر استحكام برشي باند، آزمون تعقيبي Tukey و برای مقايسه ايندكسA.R.I ، آزمون رابطه χ2و برای تعیین میزان همبستگی استحكام برشي باند با ايندكس A.R.I در گروه ها آزمون غیرپارامتريک ضريب همبستگي Spearman`s rho استفاده شد. يافته‌ها:براساس نتايج اين تحقيق، میانگین استحكام برشي باند درگروههاي A، B،CوD به ترتیب2/9 ، 5/8 ،2/6 و7/5 مگاپاسکال بود كه اختلاف ‌معني‌‌داري را دارد (0005/0P< ).استحكام باند درمقایسه دو به دو بين گروه های A و B از لحاظ آماري معني دار نبود..همچنين استحكام باند بين دو گروه Cو D از لحاظ آماري معني دار نبود. اختلاف بين ضريب ادهزيو باقي مانده در بين گروههاي مختلف آزمايشي از لحاظ آماري معني دار نبود. همبستگي مثبت بين تغييرات استحكام برشي باند و ضريب ادهزيو باقي مانده در بين گروهها وجود داشت .در تمام گروهها شكست باند بيشتر در محل اتصال براكت و ادهزيو و همچنين در ادهزيو رخ داده بود اما بين نوع جدايي باند در گروههاي مختلف آزمايش رابطه آماري معني داري وجود نداشت. نتيجه‌گيري: استحکام باند براکت های فلزی بطور قابل ملاحظه ای بیشتر از براکت های سرامیکی بود.روش آماده سازی مینا با self-etching primerاستحکام باند كمتر از لحاظ عددي و غير قابل توجه از لحاظ آماري نسبت به روش مرسوم داشت.استحکام باند براکت های فلزی و سرامیکی بالاتر از حداقل مقادیرتوصیه شده برای باندینگ موفق بود و در ضمن از مقادیری که احتمال صدمه طی دباندینگ وجود دارد فراتر نبود.با توجه به ایندکس A.R.Iبه نظر می رسد نگرانی از آسیب به مینا طی دباندینگ دو نوع براکت و دو نوع روش باندینگ موجود وجود ندارد.در تمام گروهها بطور عمده جدایی باند در محل اتصال براکت- ادهزیو یا داخل ادهزیو رخ داده بود. در هیچ نمونه ای شکستگی براکت مشاهده نشد. ارتباط آماري مستقيم بين تغييرات استحكام برشي باند و ضريب ادهزيو باقي مانده در بين گروهها وجود دارد. با افزايش استحكام باند برشي ضريب ARIنيز افزايش مي يابد.