بررسی ویژگی های اکلوژن کودکان پیش دبستانی دارای مشکل تنفس دهانی در شهر تبریز
Abstract
زمينه و هدف:
تنفس دهاني ثانويه به انسداد نسبي يا كامل بيني يا راه هاي هوايي فوقاني منجر به رشد آنرمال استخوان و رشد ناقص ساختارهاي كرانيوفاسيال مي شود، كه متعاقب آن مي تواند روابط فكي و اكلوژن دنداني را تحت تاثير قرار دهد، مال اكلوژن هايي كه انتظار مي رود تنفس دهاني عامل اتيولوژيك آنها باشد مي تواند بعلت عدم تشخيص به موقع از يك درمان ساده به جراحي فك منجر شود. با وجود اينكه مطالعات متعددي در مورد الگوي اكلوژن در بيماران تنفس دهاني صورت گرفته، اما با توجه به متناقض بودن نتايج اين مطالعات هنوز نحوه دقيق تاثير اين بيماري بر الگوي اكلوژني بخوبي مشخص نيست. هدف از اين مطالعه بررسي ويژگي هاي اكلوژن كودكان پيش دبستاني داراي مشكل تنفس دهاني در شهر تبريز مي باشد.
روش بررسي :
در اين مطالعه كه به روش نمونه برداري خوشه اي انجام شد تعداد 32 نفر از كودكان پيش دبستاني مناطق پنج گانه شهر تبريز كه در گروه سني 6-5 سال قرار داشتند در دو گروه مورد و شاهد مورد بررسي قرار گرفتند. از كودكان داراي تنفس دهاني كه تنفس از راه دهان آنها توسط متخصص گوش و حلق و بيني و متخصص ارتودنسي تائيد شد و همچنين كودكاني كه تنفس از طريق بيني داشتند و فاقد مشكلات تنفسي بودند قالب گيري به عمل آمد و موم بايت جهت ثبت اكلوژن آنها تهيه گرديد قالب ها با ماده قالب گيري آلژينات باير تهيه و در كوتاهترين زمان ممكن با گچ استون ريخته شد. كست ها به صورت blind شماره گذاري و شماره هاي مربوط به هر فرد ليست گرديد تا امكان گروه بندي و مقايسه فراهم شود.
اطلاعات به دست آمده توسط نرم افزار SPSS و به روش آناليز آماري توصيفي مورد بررسي قرار گرفت و ميانگين مربوط به هر ويژگي تعيين گرديد و با استفاده از آزمونهاي آماري مناسب با گروه كنترل مقايسه گرديد.
نتايج اين مطالعه نشان داد كه در بررسي ده متغيير اكلوژني در كودكان 6-5 ساله شهر تبريز هيچگونه تفاوت معني دار آماري بين گروه تنفس دهاني و گروه كنترل وجود ندارد.
نتيجه گيري:
نتايج اين بررسي نشان داد كه تنفس دهاني در سنين پايين تر مال اكلوژن كمتري را ايجاد مي كند و احتمالا در اثر پايداري اين شرايط انتظار مي رود كه بتدريج علائم مال اكلوژن در اين افراد ظاهر گردد. از طرفي با توجه به اينكه مواردي از مال اكلوژن هاي نسبتا شديد در كودكان داراي تنفس دهاني در اين سنين گزارش مي گردد. احتمال آن مي رود كه شدت انسداد نيز در اين مسئله موثر باشد. تعيين شدت انسداد توسط دستگاهي مانند راينومانومتري ميسر است كه متاسفانه امكان دسترسي به آن در اين مطالعه وجود نداشت .