تعیین حداقل طول اکلوزوسرویکالی اباتمنت های منفرد متکی بر ایمپلنت های Narrowplate form جهت تامین گیر کافی در روکش های سمان شونده

Abstract

هدف: هدف از این مطالعه تعيين حداقل طول اكلوزو سرويكالي اباتمنتهای منفرد متكي بر ايمپلنتهای narrow plate form (N.P) جهت تامين گير كافي در روكش هاي سمان شونده مي باشد. مواد و روشها: این مطالعه بر روي اباتمنت هایی N.P با قطر 3/5ميلي متر و به ارتفاع هاي 4،3،2و5 ميلي متري متصل بر انالوگ ايمپلنت صورت گرفت. طول 5 ميليمتري به عنوان گروه شاهد انتخاب شد. spacer die به طور مستقیم بر روی اباتمنت بكار رفت. الگوي مومي مستقيما براي اباتمنت طراحي شد كه در این طرح، الگوي مومي داراي يك لوپ در سطح فوقانی بود که امکان اتصال به دستگاه اینسترون را فراهم می نمود. الگوها توسط آلياژ نیکل- کروم ريخته شدند. كروان ها تحت نيروي kg 10با سرعت s/m10 و در دمايc 16ْ با سمان temp bond چسبانده شدند و بعد به مدت 24 ساعت در آب c 37 نگهداري شدند . در بررسی میزان گیر رستوریشن ها از نيروي كششي محوري توسط دستگاه اينسترون ماشين با سرعت mm5در دقيقه استفاده شد . نتايج: میانگین نیروی کششی لازم جهت خارج ساختن روکش از روی اباتمنتهای به طول 2 میلیمتر، N 7/2± 11/10، در طول 3 میلی متر ، N 07/4 ±29/13، در طول 4 میلی متر ، 3/4±03/21 و در طول 5 میلیمتر 77/0 ± 68/34 بدست آمد. طبق آزمون ANOVA و تست Tukey HSD اختلاف معنا داری بین طول 2و3 میلیمتر مشاهده نشد، اما اختلاف بین طول 3و4 و بین طول 4و5 میلیمتر اختلاف معنی داری نشان داد. نتیجه گیری: با توجه به یافته های این مطالعه می توان نتیجه گرفت میزان گیر به طور بارزی با افزایش ارتفاع اکلوزوجینجیوالی افزایش می یابد و حداقل طول اکلوزوسرویکالی اباتمنتهای منفرد جهت تامین گیر کافی در روکش های سمان شونده بر روی ایمپلنت N.P ،3 میلیمتر بدست آمد.