تعیین حداقل طول اکلوزوسرویکالی اباتمنت های منفرد متکی بر ایمپلنت های Wideplate form جهت تامین گیر کافی در روکش های سمان شونده

Abstract

هدف از این مطالعه تعيين حداقل طول اكلوزو سرويكالي اباتمنت منفرد متكي بر ايمپلنتهای Wide plate form (W.P) جهت تامين گير كافي در روكش هاي سمان شونده مي باشد. مواد و روشها: این مطالعه بر روي اباتمنتهایی منفرد W.Pبا قطر 5ميلي متر و به ارتفاع هاي 4،3،2و5 ميلي متري متصل بر انالوگ ايمپلنت صورت گرفت. طول 5 ميليمتري به عنوان گروه شاهد انتخاب شد. spacer die به طور مستقیما بر روی اباتمنت بكار رفت. الگوي مومي مستقيم براي اباتمنت طراحي شد كه در این طرح، الگوي مومي داراي يك لوپ در سطح فوقاني بود که امکان اتصال به دستگاه اینسترون را فراهم می نمود . الگوها توسط آلياژ نیکل-کروم ريخته شدند. كروان ها تحت نيروي kg 10با سرعت s/m10 و در دمايc 16ْ با سمان temp-bond چسبانده شدند و بعد به مدت 24 ساعت در آب c 37 نگهداري شدند . دربررسی میزان گير رستوریشن ها از نيروي كششي محوري توسط دستگاه اينسترون ماشين با سرعت mm5 در دقيقه استفاده شد . نتايج: میانگین نیروی کششی لازم جهت خارج ساختن روکش از روی اباتمنتهای به طول 2 میلیمتر ،N 1/4 ±92/9 ،برای طول mm3، N 66/3±08/21، برای طول 4 میلیمتر، 46/6± 44/27 و برای طول 5 میلیمتر، 028/0±15/48 بدست آمد . طبق آزمون ANOVA و تست Tukey HSD اختلاف معنا داری بین طول 2و3 میلیمتر و طول 3و4 میلیمتر مشاهده نشد اما اختلاف بین طول 4و5 میلیمتر معنی دار بود. نتیجه گیری: با توجه به یافته های این مطالعه می توان نتیجه گرفت میزان گیر به طور بارزی با افزایش ارتفاع اکلوزجینجیوالی افزایش می یابد و حداقل طول اکلوزوسرویکالی اباتمنت های منفرد جهت تامین گیر کافی در روکش های سمان شونده بر روی اباتمنتW.P ، 4 میلیمتر بدست آمد.