مقایسه اثر تریامسینولون با و بدون دهان شویه روی در درمان ضایعات آفتی
Abstract
پيش زمينه:
استئوماتيت آفتي عودكننده از شايعترين بيماريهاي مخاط دهان است كه تقريباً 20% جمعيت جهان را مبتلا مي كند اتيولوژي بيماري مشخص نمي باشد ولي عواملي از قبيل استرس، ارث، اختلالات خوني، عوامل هورموني و.... را در ايجاد آن دخيل مي دانند.با توجه به اتيولوژي ناشناخته بيماري، درمان قطعي نيز براي آن شناخته نشده است ولي داروهاي متعددي نظير استروئيد موضعي و سيستيميك، داپسون، كلشي سين و ...براي درمان آفت استفاده مي شود.
هدف:
بررسي تاثير دهانشويه روي همراه با تريامسينولون با تريامسينولون به (تنهايي) در التيام ضايعات آفتي
مواد و روشها:
20 بيمار مبتلا به آفت عود كننده به صورت تصادفي انتخاب شده و تحت درمان با دهانشويه روي يا پلاسبو قرار گرفتند. بيماران 2 بار در هفته معاينه شده و شدت درد، اندازه زخم، تعداد زخم، مدت زمان باقي ماندن زخم و تعداد روزهاي بدون زخم به مدت 2 ماه اندازه گيري شد. Data هاي جمع آوري شده توسط نرم افزار آماري SPSS به روش
T- Test و Mann whitney آناليز شد.
نتايج:
استفاده موضعي از روي تاثيري در شدت درد و مدت زمان باقي ماندن زخم ندارد. همچنين در تعداد زخم، مدت زمان باقي ماندن زخم و روزهاي بدون زخم نيز بين دو گروه تفاوت معني داري وجود نداشت.
بحث:
استفاده از دهانشويه روي تاثير چنداني در روند بهبود زخم آفتي و ميزان عود آن ندارد.