مقایسه 3 طول متفاوت گوتاپرکای باقی مانده جهت سیل آپیکالی پس از تهیه فضای Post در محیط آزمایشگاهی

Abstract

هدف از انجام این مطالعه مقايسه 3 طول متفاوت گوتاپركاي باقي مانده جهت سيل آپيكالي پس از تهيه فضاي پست در محيط آزمايشگاهي بود. مواد و روشها:تعداد 126 دندان تك ريشه فک بالا كشيده شده با ریشه مستقیم ، بدون تحلیل و دارای آپکس سالم مورد مطالعه قرار گرفتند.نمونه ها با گوتاپركا و سيلر AH26 پروسيل شدند. فضاي پست يك هفته بعد آماده شد، 96 دندان به صورت تصادفی به سه گروه 32 تایی که در آنها به ترتیب 4،5و6 میلی متر گوتاپرکا در انتهای کانال بعد از تهیه فضای پست باقی مانده بود تقسیم شدند. 30 نمونه جهت گروههای کنترل که در هر گروه آزمایشی 5 دندان به عنوان کنترل مثبت (بدون پر کردگی کانال) و 5 دندان به عنوان کنترل منفی (با پر کردگی کانال) در نظر گرفته شدند. در گروههای آزمایشی و گروه کنترل مثبت تمام طول ريشه دندان به جز 2 ميلي متر آپيكالي ريشه، به وسيله چسب سيانوآكريلات و 2 لايه لاك ناخن پوشيده و سيل گرديد. در گروه کنترل منفی تمام طول ریشه به وسیله چسب و لاک ناخن پوشیده و سیل گردید.نمونه ها به مدت 48 ساعت در مرکب چین قرار داده شده و سپس با دیسک الماسی به صورت طولی به دو نیم تقسیم شده و با استریومیکروسکوپ میزان نفوذ رنگ مشاهده گردیده و با کولیس دیجیتالی اندازه گیری شد. با آزمون تحلیل واریانس یک طرفه (ANOVA) و آزمون تعقیبی توکی آنالیز داده ها انجام شد. یافته ها:طبق نتایج حاصل از آزمون ANOVA اختلاف آماری بین 3 گروه آزمایشی معنی دار بود (05/0P<) و طبق نتایج حاصل از آزمون تعقیبی توکی اختلاف آماری بین گروه mm4 و mm6 معنی دار بود. کمترین میزان نفوذ رنگ با mm6 گوتاپرکای باقی مانده در کانال (52/0 SD= و 6/0 Mean=) مشاهده شد . نتیجه گیری:ما در این مطالعه دریافتیم که در هر 3 گروه آزمایشی ریز نشت آپیکالی وجود دارد و هر چه میزان گوتاپرکای بیشتری در داخل کانال باقی بماند، میزان ریز نشت آپیکالی کمتر است.