بررسی آگاهی و عملکرد دانشجویان دندانپزشکی سال آخر دانشکده دندانپزشکی تبریز در تعیین خطاهای رادیوگرافی در سال 1385
Abstract
زمینه و هدف: با وجود آنکه معیارهای استاندارد ارزیابی کیفیت رادیوگرافی‌های دندانی تعریف شده‌اند، اما شواهد زیادی دال بر این وجود دارد که دندانپزشکان عمومی به این استانداردها دست نمی‌یابند. با آنکه دلایل این مسأله پیچیده به‌نظر می‌رسد، این فرض که آموزش دوران دانشجویی آنان می‌تواند عاملی تأثیرگذار بر این مسأله باشد غیر منطقی نیست. هدف این مطالعه بررسی آگاهی و عملکرد دانشجویان دندانپزشکی سال آخر در زمینه تعیین خطاهای رادیوگرافی و ارزیابی کیفیت فیلم‌های رادیوگرافی دندانی است تا میزان مهارت آنها در این عرصه با توجه به فرصت‌های آموزشی ارائه‌شده تعیین گردد.
روش کار و مواد: تعداد چهل نفر از دانشجویان دندانپزشکی سال آخر دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز به‌طور تصادفی انتخاب شدند. تعداد 11 رادیوگرافی دندانی بر روی صفحه نمایشگر به گروه نمونه نشان داده شد که شامل 8 فیلم دارای خطای رادیوگرافی، 2 فیلم بدون خطای تکنیکی یا ظهور و ثبوت، و یک فیلم با خطاهای حداقل بود. از هر دانشجو خواسته شد تا هر فیلم را از نظر وجود یا عدم وجود خطا(ها)ی رادیوگرافی بررسی کند، نحوه اصلاح خطا را (در صورت وجود) توضیح دهد و همچنین درجه کیفی رادیوگرافی را تعیین کند.
یافته‌ها: حدود نمراتی که توسط دانشجویان کسب شد پائین بود. تشخیص خطاهای کلیشه پانورامیک برای آنها دشوار‌تر از تشخیص خطاهای مرتبط با فیلم‌های داخل‌دهانی بود. 20% از دانشجویان حد نصاب نیمی از بیشترین نمره ممکن را کسب نمودند.
نتیجه‌گیری: دانشجویان پس از تعیین خطای رادیوگرافی، دانش لازم را برای اصلاح آن داشتند. هر چند مهارت ناکافی دانشجویان سال آخر در تشخیص خطاهای رادیوگرافی بیانگر نیاز به تجدید نظر در نحوه تدوین و آموزش برنامه درسی رادیولوژی در آینده است.