بررسی اثر مترونیدازول در جلوگیری از بروز درای ساکت از سال 84 تا 85

Abstract

مقدمه: جراحي دندان هاي مولر سوم يكي از شايع ترين اعمال جراحي دهان مي باشد و خارج كردن مولر سوم نهفته پايين از طريق جراحي عوارضي چون درای ساكت را ممکن است به دنبال داشته باشند كه به صورت درد شديد و منتشر بروز مي كند. هدف: هدف اصلي از این مطالعه بررسي كارايي مترونيدازول موضعي 25% بر درد ناشي از دراي ساكت بعد عمل جراحي دندان مولر سوم نيمه نهفته منديبل مي باشد. بيماران و روش ها: 78 بيمار با نهفتگي مولر سوم كلاس Gregory pell (I,A) در این مطالعه شركت كردند بيماران بعد از پر كردن فرم پرسشنامه تحت عمل جراحي قرار گرفتند ميزان درد بر حسب سيستم (Visual Analogus scale )VAS مورد اندازه گيري قرار گرفت و بعد از 4 روز وجود يا عدم وجود لخته خون در ساكت دنداني به صورت كلينيكي معاينه شد. يافته ها: ميزان درد در روز دوم (007/0 P= ؛ 53/1 ± 31/4 vs 38/1 ± 43/3) در گروه مترونيدازول و شاهد كاهش معني داري يافت ولي درد در روز سوم (239/0 P= ؛ 77/1 ± 07/3 vs 52/1 ± 64/2) و در روز چهارم (18/0 P= ؛ 62/1 ± 05/2 vs 64/1± 57/1 ) اگر چه در گروه مترونيدازول كاهش يافت ولي از لحاظ آماري معني دار نبود. به طور كلي بين گروه مورد و شاهد از لحاظ ميزان درد و عدم وجود لخته خون در ساكت كه نشان دهنده وجود درای ساكت است تفاوت معني داري وجود نداشت و مترونيدازول موضعي در جلوگيري از بروز درای ساكت بي ثاثير واقع شد تنها فاكتور مداخله گر بر ميزان پاسخ به ژل مترونيدازول وضعيت بهداشت دهان و دندان و ميزان پلاك ايندكس مطرح است (000/0 P=) كه نشان مي دهد كه كاربرد موضعي ژل مترونيدازول در صورت همراهي با وضعيت خوب بهداشت دهان و دندان منجر به كاهش ميزان دراي ساكت مي شود. نتيجه گيري: استفاده از ژل موضعي مترونيدازول 25% بعد از كشيدن دندان نيمه نهفته منديبل در ساكت دنداني در جلوگيري از بروز دراي ساكت موثر نمي باشد.