مقایسه ارزش تشخیصی رادیوگرافی دیجیتال غیرمستقیم با اندازه گیری کلینیکی در تعیین توپوگرافی ضایعات استخوانی اینترپروگزیمال
Abstract
زمينه و اهداف:تشخيص و دقت در تعيين محل ، وسعت و شكل ضايعات استخواني براي تعيين پيش آگهي و طرح درمان و حفظ دندان در دراز مدت بسيار حائز اهميت است و چنانچه تشخيص نسبتا قطعي به وسيله راديو گرافي امكان پذير باشد طراحي صحيح تر درمان قبل از شروع آن بيشتر امكان پذير خواهد بود.
هدف از مطالعه حاضر ارزش تشخيصي راديو گرافي ديجيتال غير مستقيم با اندازه گيري كلينيكي درتعيين توپوگرافي ضايعات استخواني اينترپروگزيمال است.
مواد و روشها:تعداد 20 عدد ديفكت استخواني اينترپروگزيمال كه ترجيحا مربوط به دندانهاي بالا و پايين بوده انتخاب شدند و قبل از جراحي، راديو گرافي پري اپيكال پارالل از دندانهاي مورد نظر گرفته شد. در كامپيوتر در برنامه linear measurement تصحيح و ديجيتاليزه شد و سپس مشابه برنامه فتو شاپ سه پارامتر CEJ, AC, BD تعين گرديد.
بعد از اندازه گيري هاي راديو گرافيك اندازه گيريهاي كلينيكي در طول تهيه فلپ با دقت كامل صورت گرفت و سپس linear measurement با استفاده از پروب پريودنتال، عمق ديفكت و عرض مزيو ديستال ديفكت بررسي و اندازه گيري شد و با استفاده از روش آماري ضريب همبستگي پرسيون بررسي گرديدند.
نتايج: ميزان توافق بين روش كلينيكي و راديو گرافي در سنجش عمق ديفكت بيانگر توافق و هماهنگي 88 درصدي و در سنجش زاويه ديفكت همبستگي در صد بالا و قوي و حدود 98 درصد و در سنجش عرض ديفكت توافق حدود 90 در صد است.
نتيجه گيري: روش راديو گرافي ديجيتال غير مستقيم مي تواند تشخيص ضايعات داخل استخواني را ممكن سازد و تصميم گيري مناسب تري جهت درمان مورد نياز ضايعات استخواني فراهم كند.