بررسی سطح آگاهی پزشکان متخصص داخلی درباره ارتباط بیماری دیابت و بیماریهای پریودنتال
چکیده
مقدمه: دیابت ملیتوس یک بیماری مزمن شایع و در حال افزایش است که در ارتباط متقابل با بسیاری از بیماری هاست. بیماری پریودنتال، پوسیدگی های دندانی، از دست دادن دندانها و خشکی دهان از جمله بیماریهای شایع در ایالت متحده می‌باشند. شواهد بسیاری وجود دارد که ارتباط دیابت با بیماریهای مذکور را به اثبات می‌رساند. علائم دهانی، در دیابت نوع I مشهودتر می باشند. بیماری پریودنتال در ارتباط با درگیری میکرو واسکولار دیابت نیز می باشد که سیستم نگه دارنده ی دندانی را نسبت به عفونت و التهاب حساس تر می‌گرداند.
میان دیابت و بیماری پریودنتال یک تقابل دو طرفه وجود دارد. درمان بیماریهای پریودنتال دارای اثر منطقی بر روی کنترل دیابت و تبعات آن می‌باشد. از طرف ديگر، بيماري ديابت در درمانهاي انتخابي مانند ايمپلنت هاي دنداني هم بايد مورد ملاحظه قرار گيرد.
هدف: بررسي سطح آگاهي پزشكان متخصص داخلي درباره ارتباط بيماري ديابت و بيماري‌هاي پريودنتال مي باشد.
روش: در پژوهش حاضر سطح آگاهي کلیه متخصصین داخلی شهر تبریز (30 ) نفر مورد مطالعه قرار گرفت كه پايايی پرسشنامه به وسيله آزمون آلفاي كورنباخ مورد سنجش قرار گرفت و مقدار آن 77/0 بدست آمد. جهت افزایش سطح آگاهی این متخصصین در خصوص موضوع مورد مطالعه، بروشوری تهیه و چاپ گردیده و پس از اتمام مراحل تکمیل پرسشنامه در اختیار آنان قرار داده می شد.
يافته‌ها: در بررسي نتايج مشخص شد كه متوسط آگاهي پزشكان درباره‌ي ارتباط بيماري ديابت و بيماري‌هاي پريودنتال برابر 56/12 37/53 بدست آمد. همچنين سطح آگاهي پزشكان درباره تاثير بيماري‌هاي پريودنتال بر نحوه كنترل قندخون افراد ديابتي برابر 41/14 33/48 و سطح آگاهي پزشكان متخصص داخلي درباره تاثير بيماري ديابت بر سلامت بافت‌هاي دهان برابر 13/13 53/55 بدست آمد كه در مجموع مي‌توان گفت ميانگين سطح آگاهي پزشكان متخصص داخلي در حد متوسط است. در بررسي همبستگي بين سابقه كار و سطح آگاهي پزشكان متخصص داخلي مشخص شد كه بين دو متغير فوق همبستگي بالايي وجود دارد و با افزايش سابقه كار پزشكان ميزان آگاهي بالا مي‌رود(028/0=p).
در بررسي بين جنسيت پزشكان و سطح آگاهي آنها مشخص شد كه پزشكان زن از سطح آگاهي بالايي برخوردارند(000/0=p).
در بررسي بين عضويت متخصصين در هيأت علمي ملاحظه شد كه پزشكاني كه عضو هيأت علمي دانشگاه هستند از سطح آگاهي بالايي نسبت به متخصصین که عضو هیئت علمی نیستند برخوردارند(000/0=p).
نتيجه‌گيري: ميزان آگاهي پزشكان متخصص داخلي در مورد ارتباط بيماري ديابت و بيماري‌هاي پريودنتال در حد متوسط است. بين سابقه طبابت و سطح آگاهي همبستگي بالايي وجود دارد. همچنين ميزان آگاهي پزشكان متخصص زن بيشتر از مردان مي‌باشد و متخصصان عضو هيأت علمي دانشگاه از آگاهي بالايي نسبت به گروه ديگر برخوردارند.