بررسی اثرات مراحل کلینیکی ساخت روکشهای پرسلن فیوز تومتال PFM بر روی موقعیت لبه لثه آزاد و حد چسبندگی کلینیکیCAL در بخش پروتز ثابت دانشکده دندانپزشکی تبریز

Abstract

[بدون چکیده]

زمینه و اهداف :این مطالعه با هدف مشخص نمودن اثرات مراحل کلینیکی ساخت پرسلن فیوزدتومتال (PFM) بر روی موقعیت لبه لثه آزاد (FGM) وحد چسبندگی کلینیکی (CAL) و تغییرات بعد از سمان نهایی پروتز در بخش پروتز ثابت دانشکده دندانپزشکی تبریز انجام گردید. مواد و روشها:15 بیمار که نیازمند رستوریشن PFM بر روی یک دندان سانترال ماگزیلا یا پرمولر با دندان مجاور سانترال یا پرمولر سالم بودند برای این مطالعه انتخاب شدند.قالبگیری اولیه صورت گرفته و بعد از ساخت استنت آکریلی با گسترش کافی بر روی دندانهای مجاور جهت داشتن ثبات کافی حین اندازه گیری، سطح اکلوزال استنت بعنوان سطح مرجع تریم شده و شیاری در امتداد مید باکال دندانهای تست و کنترل جهت اندازه گیری متغیرهای FGMو CAL در طی مراحل مختلف کاری، Baseline ( مقطع زمانی صفر )، بلافاصله بعد از تراش ( مقطع زمانی 1 )، بلافاصله بعد از قالب گیری ( مقطع زمانی 2 )، قبل از سمان نهایی ( مقطع زمانی 3 )، 7 روز بعد از سمان نهایی ( مقطع زمانی 4 )، 1 ماه بعد از سمان نهایی ( مقطع زمانی 5 ) و 6 ماه بعد از سمان نهایی ( مقطع زمانی 6 ) جهت اندازه گیری با پروب ویلیامز ایجاد شد. متغیر های PI و GI نیز در مقاطع زمانی فوق اندازه گیری و ثبت شد. برای تحلیل تغییرات متغیرها در طی مراحل از آزمون غیرپارامتریک Wilcoxon و جهت مقایسه میزان تغییرات ایجاد شده در دو گروه با یکدیگر از آزمون Mann-Whitney-U و بسته نرم افزاریSPSS 13.0 استفاده شد.دراین آنالیزها P<0.05 معنی دار گزارش گردید.. یافته ها:متغیر FGM در مقطع زمانی 3، CAL در مقاطع زمانی 2 ،3 و 6 و GI در مقطع زمانی 6 بین دو گروه تست و کنترل از لحاظ آماری معنی دار بودند. متغیر FGM در مقاطع زمانی 1 ،2 و 3، CAL در تمامی مقاطع زمانی و GI در مقطع زمانی 3 و 6 در گروه تست نسبت به Base Line از لحاظ آماری معنی دار بودند. متغیر PI در مقاطع زمانی 4 ، 5 و 6 و GI در مقطع زمانی 6 در گروه کنترل نسبت به Base Line از لحاظ آماری معنی دار بودند. نتیجه گیری:با توجه به نتایج، تحلیل در ارتفاع لثه بخصوص در مرحله تراش و قالبگیری و اثرات روکش موقت برگشت پذیر بود، اما از دست دادن چسبندگی کلینیکی در طی تمامی مراحل مشهود بود و از آنجاییکه این رویه همراه با افزایش GI بدون تغییر PI در مراحل قبل از سمان نهایی و نیز پیگیری 6 ماهه بعد از سمان نهایی بوده است، انجام مراحل کاری ساخت PFM ها و تاثیر این رستوریشنها بر پریودنشیم باعث از دست رفتن CAL و افزایش GI و افزایش عمق سالکوس بخصوص با گذشت زمان شده و باعث بروز و شروع تظاهرات التهابی پریودنشیم گردیده است.