بررسی تاثیر لیزر درمانی کم توان در درمان اختلالات گیجگاهی-فکی که به درمان های معمول دندانپزشکی پاسخ نمی دهند
Abstract
واژه TMD (اختلالات مفصل گیجگاهی- فکی-Temporomandibular joint disorders) تعدادی از مشکلات کلینیکی را که سیستم ماهیچه های جونده و یا مفصل گیجگاهی فکی و یا هر دو را درگیر میکند در بر میگیرد. اگرچه فرضیه های متعددی در مورد اختلالات گیجگاهی فکی ارایه شده است، ولی دلیل بیشتر این اختلالات هنوز ناشناخته باقی مانده است . با توجه به علت این اختلالات، مدالیته های درمانی مختلفی وجود دارد. ولی در برخی موارد این اختلالات به درمانهای معمول پاسخ نمی دهند و ممکن است جراحی آخرین قدم در درمان این اختلالات باشد. بنابراین ارائه روشی که دارای عوارض جانبی و تهاجم کمتری باشد، خواسته محققین بسیاری است. هدف از این مطالعه ، بررسی اثر لیزر درمانی کم توان بر روی دردهای گیجگاهی- فکی که به درمانهای معمول پاسخ نمی دهند ، می باشد. مواد و روشها : این مطالعه از نوع توصیفی ، تحلیلی و مقطعی می باشد ،که بر روی 40 بیمار مبتلا به TMD و مقاوم به درمانهای معمول که از درمانگاههای فک و صورت و دانشکده دندانپزشکی به کلینیک درد معرفی میشدند ، انجام گرفت. در بدو ورود پس از اخذ رضایت نامه و شرح حال ، نحوه سنجش درد را به بیمار آموزش داده ومیزان باز شدن دهان را با سانتی متر اندازه گرفتیم و سپس پرسشنامه مربوط به کیفیت زندگی را بر اساس اظهارات بیمار پر کردیم. سپس بیماران را به مدت 12 جلسه تحت لیزر درمانی 12J/pointبا لیزر 890nm طول موج قرار دادیم . در انتهای درمان (جلسه آخر لیزر درمانی)مجددا میزان درد را به روش مقایسه ای VASو باز شدن دهان را با سانتی متراندازه گرفته و مجددا پرسشنامه مربوط به کیفیت زندگی را بر اساس اظهارات بیمار پر کردیم. یافته ها : میزان درد بعد از اتمام درمان ،نسبت به قبل از درمان ، کاهش معنی داری نشان میداد. میزان باز شدن دهان بعد از درمان افزایش معنی داری داشت و کیفیت زندگی در بیماران پس از درمان ، بهبود یافته بود. به گونه ای که تداخل با خواب ، راه رفتن ، لذت بردن از زندگی ، کارهای روزمره ، خلق وخوی و فعالیتهای عمومی کاهش معنی داری را نشان میداد و ارتباط فرد با دیگران بهتر شده بود. نتیجه گیری :مطالعه حاضر نشان داد که روش لیزر درمانی کم توان در کاهش درد ناشی از اختلالات گیجگاهی فکی که به درمانهای معمول مقاوم شده اند ، روش مفید و در عین حال کم عارضه (بدون عارضه (؟)) می باشد.