بررسی دموگرافیک بدخیمی های حفره دهان در بیماران ارجاع داداه شده به بخش آسیب شناسی بیمارستان های امام خمینی و قاضی طباطبایی تبریز در ده سال گذشته (87-78)

Abstract

علی رغم پیشرفت های متعددی که در درمان سرطان ها به وجود آمده است سرطان دهان به دلیل تشخیص دیر هنگام که به علت گوناگونی در تظاهرات آن می باشد جز ده علت عمده مرگ و میر می باشد. با توجه به نقش شرایط محیطی و اقلیمی در سرطان ها، ضرورت انجام مطالعات اپیدمیولوژیک احساس می شود. از این رو مطالعه ای با هدف تعیین فراوانی ده ساله موارد مبتلا به بدخیمی های دهان، فک صورت در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی و قاضی طباطبایی تبریز انجام شد. مواد و روش کار: مطالعه ای توصیفی و گذشته نگر بر روی پرونده 256 بیمار مبتلا به بدخیمی صورت گرفت. ابتدا اطلاعات فردی و هیستوپاتولوژیک مورد نیاز ، استخراج گردید. سپس با استفاده از آمار توصیفی میزان فراوانی و درصد فراوانی محاسبه ، جداول و نمودارهای مربوط با استفاده از نرم افزار SPSS ترسیم گردید. یافته ها: کارسینوم سلول سنگفرشی شایعترین بدخیمی بود (79%) و بعد از آن موکواپیدرموئیدکارسینوما (8%) نسبت مرد به زن 2/46 به 1 و میانگین سن مردان 16/54 61/29 و میانگین سن زنان 17/54 57/73 سال بود. شایعترین محل ابتلا زبان (30%) و بعد از آن لب (28%) بود. نتیجه گیری: الگوی سرطان دهان در مطالعه حاضر مشابه سایر مطالعات بود .