تاثیر مدت زمان ماندگاری پرایمر بر استحکام برشی باند براکتهای ارتودنسی با استفاده از کامپوزیت No-mix

Abstract

دستیابی به استحکام مطلوب باندینگ در ارتودنسی، یک هدف مهم می باشد؛ چرا که جایگزین کردن براکتها یک اقدام وقت گیر و هزینه بر است. شکست باندینگ به فاکتورهای مختلفی وابسته است ؛ از جمله فرایند اچ ، روش کاربرد پرایمر و نیروهای سیستم جونده . مواد و روشها: 100 دندان انسیزور سالم پایین گاو انتخاب و بعد از پاکسازی بافت نرم، هر نمونه در اکریل سلف کیور در داخل جیگ مانتینگ قرار گرفت، بصورتیکه سطح فاشیال عمود بر کف جیگ باشد. نمونه ها بصورت تصادفی به 4 گروه تقسیم شدند. در گروه اول، باندینگ براکت بلافاصله بعد از اعمال پرایمر و در گروههای دوم و سوم و چهارم، به ترتیب 5 ، 15 و 30 دقیقه بعد از آن انجام شد. بعد از انجام ترموسایکلینگ، برای دباندینگ و اندازه گیری استحکام برشی باند، از دستگاه Universal testing machine وبرای ارزیابی محل شکست از استرومیکروسکوپ استفاده گردید. یافته ها: آنالیز های آماری ANOVA و Tukey (جهت بررسی استحکام برشی باند) و Chi- square (برای بررسی ARI) نشان دادند که : 1- استحکام برشی باند بین گروهها، اختلاف معنی دار داشت. P = 0/001) 2- اختلاف معنی داری در استحکام برشی باند، بین گروههای اول و دوم (0/011 = P) و دوم و چهارم ( 0/002= P) وجود داشت. 3- ارزیابی ARI ، اختلاف معنی دار بین گروهها نشان داد. ( 0/032 = P). نتایج : زمان اعمال پرایمر، استحکام برشی باند و ARI را تحت تاثیر قرار می دهد.