بررسی نگرش دندانپزشکان شهر تبریز نسبت به درمان بیماران HIV مثبت

Abstract

از اوایل دهه 1980، HIV به عنوان مخرب ترین بیماری قرن 21 شناخته شده است. AIDS شرایطی از بیماری HIV است که عفونتهای فرصت طلب و تضعیف شدید سیستم ایمنی در آن مشاهده می شود. HIV ازطریق جنسی ،خونی، فراورده های آلوده بدنی و از مادر به جنین قابل انتقال است. دندانپزشکان اغلب اولین افرادی هستند که تظاهرات دهانی و علائم آغاز بیماری را مشاهده میکنند و این تشخیص زودهنگام می تواند به افزایش طول عمر این بیماران کمک کند ولی با این وجود روابط بین دندانپزشکان و بیماران مبتلا به ایدز یک رابطه منطقی نیست و دندانپزشکان به علت ترسی که از ابتلا به این بیماری دارند از پذیرش بیماران مبتلا به ایدز خودداری میکنند و همچنین برخی بیماران مبتلا به ایدز به هنگام مراجعه به کلینیکهای دندانپزشکی از دادن اطلاعات راجع به بیماری شان اجتناب میکنند. تحقیقات نشان داده است که بسیاری از دندانپزشکان به علت ترسی که از ابتلا به این بیماری دارند بیماران مبتلا به ایدز را پذیرش نمیکنند و برخی از آنها معتقدند که اگر بیماران مبتلا به ایدز را پذیرش کنند، بیماران دیگر خود را از دست میدهند. با توجه به تحقیقات انجام شده درکشورهای دیگر لازم بود که تحقیقی در رابطه با نگرش دندانپزشکان نسبت به درمان بیماران مبتلا به ایدز انجام گیرد تا در صورت منفی بودن این نگرش راهکارهای لازم جهت بهبود نگرش دندانپزشکان به عمل آید. هدف از انجام این تحقیق بررسی نگرش دندانپزشکان شهر تبریز نسبت به درمان بیماران HIV - مثبت است. مواد و روشها : در پژوهش حاضر جهت جمعآوری دادهها از پرسشنامهای که شامل 23 سوال بود استفاده کردیم جهت تهیهی این پرسشنامه از مطالعهی Bennette ME و همکارانش (1995) استفاده شد. این 23 سئوال در 6 حیط ص ت‌أثیر بر عملکرد، رضایت شغلی، ترس از آلودگی، حق انتخاب در درمان، اجبارات قانونی واخلاقی، احساس منفی دستهبندی شدند. برای انتخاب پرسش شوندهها از سازمان نظام پزشکی لیست اسامی دندانپزشکان شاغل در شهر تبریز تهیه شد و به طور تصادفی 240 نفر انتخاب شدند. پرسشنامه به همراه یک پاکت و تمبر از طریق پست به دندانپزشکان مورد نظر ارسال گردید.دادههای بدست آمده از مطالعه به وسیلهی روشهای آماری توصیفی و با استفاده از نرم افزار آماری SPSS.14/win مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفته است. یافته ها : در این مطالعه از بین 220 دندانپزشک مورد مطالعه 74/4% دارای نگرش منفی و 24/2% دارای نگرش مثبت نسبت به درمان بیماران HIV - مثبت بودند(0/05 > P). نگرش دندانپزشکان با سابق‌ کار (0/12= P) و مرتبهی شغلی دندانپزشک ( 0/09> P) ارتباط معنیداری نداشت. ولی با سن آنها در ارتباط بود به طوریکه با افزایش سن نگرش منفیتر میشد( 0/013= P) نتیجهگیری : بر اساس نتایج کلی یافتهها نگرش دندانپزشکان نسبت به درمان بیماران HIV ت مثبت منفی بود.