بررسی ثبات میکروفلورای تغییر یافته دهان پس از استفاده از کلرهگزیدین و پروبیوتیک
چکیده
این مطالعه به منظور بررسی تاثیر کلرهگزیدین در پایداری پروبیوتیک ها انجام شده است. موارد وروشها : در یک مطالعه کار آزمایی بالینی تعداد 105 کودک در 3 گروه تقسیم بندی شدند. در گروه 1 شستشوی دهان با دهان شویه کلرهگزیدین %0/2 دو بار در روز یک ساعت پس از مسواک زدن به مدت 2 هفته صورت گرفت. در گروه 2 ماست حاوی تقریبا CFU/g2*(10)8 باکتری پروبیوتیک (لاکتوباسیل Rhamnosus) به میزان 2-1/5 دسی لیتر روزانه در زمان مصرف شام به مدت 3 هفته انجام شد که حداقل یک ساعت پس از مصرف آن مسواک زدن صورت نگرفت. در گروه 3 به مدت 30 ثانیه دهانشویه حاوی کلرهگزیدین 0/2% جهت شستشوی دهان به مدت 2 هفته و 2 بار در روز استفاده شد. سپس 24ساعت پس از قطع مصرف کلرهگزیدین ماست حاوی پروبیوتیک به میزان 2-1/5 دسی لیتر زمان شام به مدت 3 هفته تجویز شد. یک روز، یک هفته، پنج هفته بعد از هر مداخله کشت و شمارش استرپتوکوک موتانس و لاکتوباسیل انجام شد. جهت انالیز یافته ها از روش one way & repeated measure ANOVA استفاده شد. یافته ها: در گروه 1 مشاهده گردید که کلرهگزیدین منجر به کاهش معنی دار تعداد استرپتوکوک موتانس در مقایسه با تعداد شمارش شده اولیه این باکتری گردید(P=0/001).این کاهش طی 5 هفته بعد نیز حفظ شد (P<0/05). در گروه 2 استرپتوکوک موتانس بزاق در گروه مصرف کننده ماست پروبیوتیک کاهش معنی داری پیدا کرد (P=0/001). این کاهش تا مدت یک هفته ادامه داشت(P<0/05). شمارش لاکتوباسیل افزایش یافت(P=0/001) اما به مدت 5 هفته پایدار نبود. در گروه 3 کاهش معنی دار استرپتوکوک موتانس بزاقی پس از مصرف کلرهگزیدین در مقایسه با شمارش اولیه آن مشاهده گردید. این کاهش تا مدت 5 هفته حفظ گردید.در مقایسه بین گروهها افزایش شمارش لاکتوباسیل در گروه 2و 3 مشاهده گردید که گروه 2 پایدار نبود. نتیجه گیری : نتایج این مطالعه حاکی از تاثیر مصرف کلرهگزیدین پروفیلاکتیک در افزایش ماندگاری پروبیوتیک بوده است