بررسی میزان Ig A , Ig M , Ig G سرم در لیکن پلان دهانی اولسراتیو و غیر اولسراتیو در بیماران مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی تبریز

Abstract

لیکن پلان (LP) یک بیماری پوستی- مخاطی مزمن و نسبتا شایعی است که مخاط دهان را تحت تاثیر قرار می دهد ولی می تواند هر قسمت دیگری از بدن را هم متاثر سازد. هر چند اتیولوژی و پاتوژنز لیکن پلان به خوبی شناخته نشده است، علل مختلفی مانند استعداد ژنتیکی ، افزایش حساسیت به داروها، فلزات و واکسیناسیون، عفونتهای ویروسی و باکتریایی به عنوان با ریسک فاکتور ذکر شده اند. برخی شواهد پیشنهاد می کنند که سیستم ایمنی هومورال ممکن است در تشکیل و پیشرفت لیکن پلان نقش داشته باشد. با توجه به این واقعیت که در حال حاضر تحقیقات اندکی در زمینه ارتباط بین لیکن پلان دهانی و ایمونوگلوبولین های سرمی انجام شده و نتایج متضادی هم حاصل شده است، این مطالعه به منظور بررسی سطوح ایمونوگلوبولین ای سرمی (IgG,IgM, IgA) در لیکن پلان اولسراتیو و غیر اولسراتیو و مقایسه آن با گروه کنترل انجام گردید. مواد و روشها: در این مطالعه 25 بیمار مبتلا به لیکن پلان دهانی اولسراتیو و 25 بیمار مبتلا به لیکن پلان دهانی غیر اولسراتیو و 25 نفر فرد سالم به عنوان گروه کنترل انتخاب شدند. بیماران و گروه کنترل از بین افراد مراجعه کننده به بخش بیماریهای دهان دانشکده دندانپزشکده تبریز انتخاب شدند. آنالیز های آماری انجام گردید و برای مقایسه تفاوت میانگین ها از تست Chi-square و نرم افزار آماری SPSS Win/14 استفاده گردید. در این مطالعه 0/05 > P از لحاظ آماری معنی دار تلقی گردید. نتایج: میانگین سطح IgG در بین گروههای مختلف مورد مطالعه با همدیگر تفاوت دارد و سطح IgG در گروه لیکن پلان اولسراتیو بالاتر می باشد. ولی میانگین سطوح IgM و IgA در بین گروههای مختلف متفاوت نیست (0/000 = P). بحث: افزایش سطح IgG سرم که در بیماران دارای ضایعات اولسراتیو دیده می شود. این امر ممکن است بیش از اینکه نشان دهنده یک پدیده پاتوژنیک اولیه باشد نشان دهنده عفونت ثانویه باشد.