بررسی سطح خونی اینترلوکین 17 در بیماران مبتلا به لیکن پلان دهان

Abstract

لیکن پلان یک بیماری مزمن پوستی- مخاطی نسبتا شایع می باشد که اغلب مخاط دهان را نیز گرفتار می سازد. این بیماری به عنوان یک ضایعه پیش بدخیم و مهم شناخته می شود که هنوز اتیولوژی آن مشخص نشده است. عوامل مختلفی از جمله استعداد ژنتیکی، بیماریهای اتوایمیون، عفونت های ویروسی و باکتریایی ممکن است به عنوان یک ریسک فاکتور در ایجاد لیکن پلان عمل نماید. با توجه به مطالعات متعدد بر روی فاکتورهای ایمونولوژیک در رابطه با اتیولوژی لیکن پلان و با توجه به اینکه تاکنون مطالعه ای در مورد نقش IL-17 در بیماری لیکن پلان انجام نگرفته است در این مطالعه به بررسی تیتر خونی اینتر لوکین 17 می پردازیم. نتایج این تحقیق می تواند در تعیین اتیولوژی، پاتوژنز و در درمان لیکن پلان استفاده شود. مواد و روش ها: این مطالعه بر روی 20 نفر بیمار مبتلا به لیکن پلان دهانی و 20 نفر از افراد سالم و فاقد لیکن پلان به عنوان گروه شاهد انجام شد. بعد از خونگیری از افراد با استفاده از کیت های مخصوص و با روش الیزا میزان اینتر لوکین 17 از روی سرم به دست آمده از خون افراد اندازه گیری شد. داده های به دست آمده از مطالعه به وسیله روشهای اماری و آزمون (Mann whitney U) و با استفاده از نرم افزار آماری SPSS.16 مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: میزان بالایی از اینترلوکین 17 را در سرم خون افراد مبتلا به لیکن پلان دهانی(148/00) pg/ml در مقایسه با افراد سالم 13/55 pg/ml نشان می دهد که اختلاف آن معنی دار است(0/001= P). نتیجه گیری: میزان بالای اینتر لوکین 17 در بیماران لیکن پلان احتمالا می تواند به عنوان فاکتور عامل در اتیولوژی بیماری مطرح شود (0/001= P).