• English
    • Persian
  • Persian 
    • English
    • Persian
  • ورود
مشاهده آیتم 
  •   صفحه اصلی مخزن دانش
  • School of Dentistry
  • Theses(D)
  • مشاهده آیتم
  •   صفحه اصلی مخزن دانش
  • School of Dentistry
  • Theses(D)
  • مشاهده آیتم
JavaScript is disabled for your browser. Some features of this site may not work without it.

مقایسه دقت رادیوگرافی پری اپیکال معمولی و رادیوگرافی دیجیتال تفریقی مستقیم

Thumbnail
نمایش/بازکردن
Arezo Mohammadi thesis.pdf (565.3Kb)
تاریخ
1389
نویسنده
محمدی، آرزو
Metadata
نمایش پرونده کامل آیتم
چکیده
روشهای رایج تصویربرداری مکمل تشخیص های بالینی می باشند، ولی این تصویربرداری های معمول دارای محدودیت هایی هستند. از جمله این موارد می توان به رادیوگرافی پری اپیکال اشاره کرد که برای مشاهده تغییر تراکم، رسوب یا از بین رفتن مواد معدنی باید به اندازه 40-30 درصد صورت گیرد تا این تغییر در تصویر قابل مشاهده گردد. استفاده از روش های تفریقی دیجیتال باعث می شود تا تغییرات جزیی در دنسیتی استخوان آلوئولار و تغییرات به میزان حتی 5 درصد قابل مشاهده گردد. هدف از مطالعه حاضر مقایسه دقت رادیوگرافی پری اپیکال معمولی و رادیوگرافی دیجیتال تفریقی مستقیم با و بدون بهبود تصویر در تشخیص تغییرات دنسیتی بود. روش کار و مواد: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی سه مندیبل خشک انسانی با سن و جنس نامشخص انتخاب شد. رادیوگرافی پری اپیکال معمولی و رادیوگرافی دیجیتال مستقیم از نواحی قدام، راست خلفی و چپ خلفی با افزودن ورقه های آلومینیومی تا زمانی که شکل ورقه آلومینیومی در رادیوگرافی پری اپیکال به وضوح مشاهده شود، تهیه گردید. تصاویر تهیه شده به روش دیجیتال مستقیم توسط نرم افزار فتوشاپ از تصویر اول تفریق شدند. سه مشاهده گر رادیوگرافی ها و تصاویر دیجیتال تفریقی با و بدون بهبود تصویر را مشاهده کردند و در هر لایه که شکل کامل ورقه آلومینیومی دیده شد، تشخیص دنسیتی ثبت گردید. یافته ها: آنالیز واریانس یک طرفه نشان داد که در هر سه مندیبل بدون در نظر گرفتن ناحیه مورد مطالعه اختلاف آماری در تشخیص تغییرات دنسیتی بین روش رادیوگرافی دیجیتال تفریقی مستقیم با و بدون بهبود تصویر و روش رادیوگرافی پری اپیکال معمولی معنی دار می باشد(0/001 > P). اختلاف آماری در تشخیص تغییرات دنسیتی در هر سه مندیبل در نواحی خلف سمت راست و خلف سمت چپ بین روش رادیوگرافی دیجیتال تفریقی مستقیم بدون بهبود تصویر و با بهبود تصویر، معنی دار نمی باشد. در صورتی که این اختلاف در ناحیه قدام، از لحاظ آماری معنی دار می باشد. نتیجه گیری: رادیوگرافی دیجیتال تفریقی مستقیم با و بدون بهبود تصویر، روش بهتری درنشان دادن تغییرات جزیی تراکم نسبت به رادیوگرافی پری اپیکال معمولی می باشد و مشاهده تراکم در رادیوگرافی دیجیتال تفریقی مستقیم با بهبود تصویر در ناحیه قدام مندیبل بهتر از رادیوگرافی دیجیتال تفریقی مستقیم بدون بهبود تصویر، صورت می گیرد.
URI
http://192.168.127.9:8080/xmlui/handle/123456789/28692
Collections
  • Theses(D)

مخزن دانش دانشگاه علوم پزشکی تبریز در نرم افزار دی اسپیس، کپی رایت 2018 ©  
تماس با ما | Send Feedback
Theme by 
Atmire NV
 

 

مرور

همه مخزنجامعه ها و مجموعه هابراساس تاریخ انتشارنویسنده هاعنوانهاموضوعاین مجموعهبراساس تاریخ انتشارنویسنده هاعنوانهاموضوع

حساب من

ورودثبت نام

مخزن دانش دانشگاه علوم پزشکی تبریز در نرم افزار دی اسپیس، کپی رایت 2018 ©  
تماس با ما | Send Feedback
Theme by 
Atmire NV