بررسی صحت تشخیص بالینی ضایعات دهانی با استفاده از تشخیص های میکروسکوپی در بیماران مراجعه کننده به بخش آسیب شناسی دانشکده دندانپزشکی تبریز طی سالهای 88-1386
چکیده
تشخیص ضایعات دهانی ، به وسیله ی داشتن آگاهی، مهارت و تجربه ی کافی و نیز کمک گیری از دیگر متخصصین مرتبط ، بخصوص آسیب شناسی دهان است. هدف از انجام این مطالعه بررسی تطابق یافته های بالینی و هیستوپاتولوژیک آسیب های دهان و فک ها در بیماران مراجعه کننده به بخش آسیب شناسی دانشکده ی دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز در سال های 86 تا 1388 بود. مواد و روش کار: در این مطالعه ی توصیفی، گذشته نگر اطلاعات شخصی و خصوصیات ضایعه مربوط به 186 بیمار که از فروردین 86 تا اسفند 88 به بخش آسیب شناسی دانشکده ی دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز برای بررسی میکروسکوپی ارجاع داده شده اند مورد بررسی قرار گرفتند. داده های به دست آمده به روشهای آماری توصیفی ((میانگین انحراف معیار) فراوانی و درصد) با استفاده از SPSS انجام گرفت. یافته ها: در 124 مورد (72) تشخیص بالینی توسط گزارش آسیب شناسی تایید شد. بیشترین تطابق تشخیصی در دهه هشتم افراد بالای 60 سال و کمترین آن در افراد زیر 20 سال به دست آمد. همچنین بیشترین میزان تطابق تشخیص بالینی و آسیب شناسی در آسیب های وستیبول و کمترین میزان تطابق در ناحیه ی لثه دیده شد. نتیجه گیری: اگر چه نسبت درصد بالایی از تشخیص های بالینی و گزارشات آسیب شناسی موید یکدیگر می باشند اما رقم عدم تطابق قابل توجه بوده و باید با راهکارهای مناسب به حداقل و نزدیک به صفر برسد.