ارزیابی میزان آگاهی و نگرش بهورزان شهرستان میاندواب در مورد بهداشت دهان و دندان

Abstract

بهورزان، در ارائه خدمات بهداشتی اولیه که آموزش بهداشت دهان و دندان میباشد، نقش مهمی دارند. لذا هدف از این مطالعه تعیین آگاهی و نگرش بهورزان شهرستان میاندوآب در زمینه پیشگیری از بیمارهای دهان و دندان می باشد. روش کار: این مطالعه بصورت توصیفی- مقطعی بوده است. جامعه آماری آن شامل 200 نفر بهورز شاغل در مراکز بهداشتی شهرستان میاندوآب در سال 1389 بود که با استفاده از فرمول نمونهگیری کوکران 132 بهورز با استفاده از شیوه نمونهگیری سیستماتیک انتخاب شد. برای سنجش آگاهی و نگرش بهورزان با استفاده از پرسشنامهای که توسط محقق ساخته شد، که شامل 10 سوال جهت ارزیابی آگاهی و 10 سوال برای ارزیابی نگرش بود. سپس اطلاعات بدست آمده با کمک نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شدند. در تجزیه و تحلیل دادهها از آزمونهای t، آنالیز واریانس، پیرسون و در نهایت برای تعیین میزان آگاهی بهورزان با استفاده از متغیرهای مستقل از رگرسیون چندگانه استفاده شد. یافتهها: میانگین نمره آگاهی بهورزان مورد مطالعه 10/66 87/12 از 100 و میانگین نمره نگرش 0/7 90/07 از 100 بود. ارتباط معنیداری بین آگاهی و نگرش با جنسیت بهورزان بدست نیامد. اما ارتباط معکوس و معنیداری بین آگاهی با سابقه کار بدست آمد (0/05 > P). نتیجهگیری: میانگین نگرش بهورزان از بهداشت دهان و دندان مطلوب بود، ولی آگاهی آنان نسبت به نگرششان در حد پائین بود. برای بهبود وضعیت آگاهی بهورزان ارائه آموزشهایی در این زمینه به آنان لازم است، چون بین آگاهی و سابقه کار رابطه معکوس وجود دارد. بنابراین برگزاری دوره های آموزشی برای افراد با سابقه کار بالا، الزام بیشتری دارد.