بررسی آزمایشگاهی اثر کارباماید پروکساید 15 درصد بر میزان آزادسازی جیوه از آمالگام دندانی با درصدهای مختلف نقره

Abstract

در حال حاضر ،کارباماید پر اکساید ، معمول ترین ماده مورد استفاده جهت Bleaching است. به دلیل احتمال تماس کارباماید پراکساید مورد استفاده جهت Bleaching ، با ترمیم های آمالگام موجود در دهان بیمار، در این مطالعه مقادیر آزاد شده جیوه از ترمیم های آمالگام با درصد نقره مختلف پس از کاربرد کارباماید پر اکساید 15 درصد به روش in vitro بررسی شد . مواد و روش ها: از آمالگامANA (Nordiska Dental, Angelholm, Sweden) با درصد های نقره 43/1و69/3، تعداد60 دیسک آمالگام(از هر گروه 30دیسک) تهیه شد. از هر گروه 15 نمونه به طور تصادفی در لو له های شیشه ای حاوی کارباماید پراکساید 15 درصد و 15 نمونه دیگر در محلول فسفات بافر (گروه کنترل)با سطح مایع یکسان 3 میلی لیتر قرار گرفتند. میزان جیوه محلول در هر لوله با استفاده از سیستم آنالیزور جیوه (Cold Vapor Atomic Absorption- MAS10, Shimadzu, Japan) اندازه گیری شد. داده ها ی به دست آمده توسط آزمون آماری تحلیل واریانس یکطرفه و تست تعقیبی Tukeyموردتجزیه تحلیل آماری قرار گرفت. یافته ها: میزان آزاد سازی جیوه محلول از آمالگام دندانی با در صد نقره 43 در صورت تماس با کارباماید پر اکساید به طور معنی داری افزایش پیدا کرد. (0/0001 > P). در عین حال در آمالگام با درصد نقره 69، میزان آزادسازی جیوه مختصری کاهش یافت. نتیجه گیری: اثر کارباماید پراکساید 15 درصد بر میزان آزاد شدن جیوه محلول از آمالگام دندانی تحت تاثیر درصد نقره آمالگام قرار می گیرد.