مقایسه آزمایشگاهی انتقال حرارتی، استحکام فشاری و استحکام کششی بیس اکریلی پروتز کامل و اکریل تقویت شده با ذرات نانو سیلور
چکیده
پلی متیل متاکریلات که به عنوان بیس پروتز استفاده می شود، دارای مزایا و معایبی می باشد، از جمله معایب آن هدایت حرارتی پایین آن است که باعث کاهش تحریک حرارتی نسوج دهانی می شود. مواد و روش کار: جهت انجام این مطالعه،36 نمونه تهیه شد که به سه گروه 12 تایی تقسیم گردیدند. برای اندازه گیری میزان انتقال حرارتی از دستگاه،( Cussons Thermal Conductivity Appartus) ، اندازه گیری میزان استحکام کششی از دستگاه،) Zwic Z/100,Germany)و اندازه گیری میزان استحکام فشاری از دستگاه( دارتک) استفاده شد. نمونه های هر گروه خود به 2 گروه شامل گروه کنترل(پودر رزین آکریلی خالص) و گروه آزمایش(پلی متیل متا کریلات با اضافه کردن 5% وزنی ذرات نانو سیلور) تقسیم شدند. داده های بدست آمده و از مطالعه توسط آزمون آنالیز واریانس یکطرفه و نرم افزار SPSS 15آنالیز گردید. یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد، میانگین انتقال حرارتی و استحکام فشاری پلی متیل متاکریلات تقویت شده با ذرات نانو سیلور بطور معنی داری افزایش می یابد(P<0.05). در حالی که استحکام کششی پلی متیل آکریلات تقویت شده با نانو سیلور بطور معنی داری کاهش می یابد(P<0.05). نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده و اثر مطلوب ذرات نانو سیلور در افزایش انتقال حرارتی و استحکام فشاری پلی متیل متاکریلات، کاربرد این ماده در ناحیه کام رزین اکریلی بیس پروتز کامل ماگزیلا توصیه شده و مطلوب می باشد.