ارزیابی تطابق لبه ای در دو نوع لامینیت چینی

Abstract

در طی دهه گذشته استفاده از لامینیت های پرسلنی به خاطر افزایش تقاضای بیماران برای داشتن رستوریشن های زیبا متداول شده و کاربرد آنها برای بازسازی دندانهای نازیبا موفق بوده است یکی از معیارهای مهم ارزیابی کلینیکی رستوریشن های ثابت، تطابق مارجین است . هدف: هدف از این مطالعه بررسی تطابق مارجین در دو نوع مختلف لامینیت های پرسلنی و کمک به انتخاب نوع مناسب تر ونیر، در دندان های تغییر رنگ یافته می باشد. روش کار و مواد: سطح لبیال دندان آکریلی سانترال بالا به شیوه رایج تراش لامینیت در دندان های تغییر رنگ یافته تراشیده شد. تراش با فرز چمفر انجام و شامل تراش لبه انسیزال به میزان mm2، تراش سطح لبیال به میزان mm 1/5 ، گسترش تراش به میزان mm0/5-1 به سطوح اینترپروگزیمال و تراش مارژین سرویکال به نحوی که mm1 کرونالی تر از CEJ باشد؛ بود قالب گیری صورت گرفت و قالب با آکریل دورالی ریخته شد و طی مراحل Casting به دای فلزی که فاقد هر نوع تضاریس باشد، تبدیل شد و 6 نقطه از دای برای ارزیابی تطابق مارجین مشخص شد 30 مرتبه از دای قالب گیری و قالب ها با استون نوع IV ریخته شد. دای ها به دو گروه 15 عددی تقسیم شدند از گروه اول برای ساخت لامینیت ونیرهای فلدسپاتیک (Duceram) و گروه دوم برای ساخت لامینیت ونیرهای دارای کور ( In ceram) استفاده شدند. تطابق لبه ای ونیرها بر روی دای فلزی اصلی توسط یک استریومیکروسکوپ ؛ یک دوربین دیجیتال و کامپیوتر مورد ارزیابی قرار گرفت. مقایسه بین داده ها در نواحی مختلف یک نوع لامینیت با روش آماری تحلیل واریانس با اندازه های مکرر و برای مقایسه داده ها در دو گروه از آنالیز آماری In dependent T.Test استفاده شد. یافته ها: با توجه به داده های آماری ، میانگین کلی Gap در لامینیت ونیرهای دارای کور، 30/52114/42 و لامینیت ونیرهای فلدسپاتیک 37/46282/31 بود. نتایج به دست آمده از آزمون T حاکی است که میزان Gap در نقاط فاسیال، لینگوال و پروگزیمال لامینیت ونیرهای فلدسپاتیک به طور معنی داری بیش از نقاط فاسیال، لینگوال و پروگزیمال ونیرهای دارای کور بود. نتیجه گیری: بر طبق نتایج به دست آمده در این مطالعه میزان Gap مارجین در لامینیت ونیرهای دارای کور از لحاظ کلینیکی در دامنه قابل قبول ولی در لامینیت ونیرهای فلدسپاتیک غیر قابل قبول می باشد.