اثر کاربرد فایبرکامپوزیتی همراه با کامپوزیت با انقباض پایین بر میزان خمش کاسپی و استحکام شکست دندانهای پره مولر درمان ریشه شده فک بالا

Abstract

معرفی کامپوزیت هایی با انقباض پایین می تواند پتانسیل ایجاد استرس ناشی از انقباض پلیمریزاسیون را در حد فاصل ترمیم /دندان در مقایسه با کامپوزیت های متاکریلاتی کنونی کاهش دهد. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر سه روش قرار دادن فایبر کامپوزیتی به همراه کامپوزیت با بیس سایلوران بر میزان خمش کاسپی دندان های پرمولر درمان ریشه شده فک بالا به روشin-vitro بود. مواد و روش کار: بر روی 60 دندان پر مولر کشیده شده سالم انسانی به دنبال درمان ریشه، حفره مزیواکلوزو دیستالی (MOD) به نحوی تراش داده شد که بعد از اتمام تراش ضخامت باقیمانده هر کدام از کاسپهای باکال و لینگوال در Height of contour دندان، mm 2/50/2 بوده و مارژین ژنژیوال mm 1/5 کرونالی تر از CEJ باشد. سپس دندانها به طور تصادفی به چهار گروه تقسیم شدند. در گروه بدون فایبر حفرات فقط با کامپوزیت Filtek Silorane ترمیم شدند. در سه گروه بعدی composite impregnated glass fiber به ترتیب در 1/3 جینجیوالی، میانی و اکلوزالی حفره قرار داده شد و ترمیم مشابه گروه اول انجام گرفت. فواصل بین کاسپی قبل و 180 ثانیه بعد از ترمیم با استفاده از استریومیکروسکوپ ثبت و اندازه گیری شد و اختلاف بین آنها به عنوان خمش کاسپی محاسبه گردید. بعلاوه بعد از ترموسایکلینگ در درجه 255-25 سانتیگراد، استحکام شکست نمونه ها تحت نیروی فشاری با سرعتmm /min 0/5 بر حسب نیوتن اندازه گیری شد. یافته ها: بالاترین میزان خمش کاسپی در گروه بدون فایبر حاصل شد که تفاوت آن با سه گروه دیگر معنی دار بود (P< /001) اما تفاوت میانگین خمش کاسپی بین گروه های دارای فایبر از لحاظ آماری معنی دار نبود(P> 0/05). بیشترین میزان استحکام شکست در گروه با فایبراکلوزال حاصل شد که تفاوت آن با سه گروه دیگر معنی دار بود (P< /001) اما تفاوت میزان استحکام شکست بین 3 گروه دیگر از لحاظ آماری معنی دار نبود(P> 0/05). نتیجه گیری: با توجه به محدودیت های این مطالعه، در ترمیم دندانهای پر مولر درمان ریشه شده به وسیله کامپوزیت با بیس سایلوران، خمش کاسپی از بین نرفت و با به کارگیری گلاس فایبر میزان خمش کاسپی کاهش یافت