مقایسه تاثیر دو روش ضدعفونی یک مرحله ای کل دهان با جرمگیری و تسطیح ریشه ربع دهانی بر میزان IL-17 و IL-1B سرمی و معیارهای بالینی در بیماران مبتلا به پریودنتیت جنرالیزه مزمن متوسط تا پیشرفته

Abstract

روش عفونت زدایی یک مرحله ای کل دهان به دلیل جلوگیری از آلودگی متقاطع بین نواحی درمان شده و درمان نشده در بین جلسات درمانی ابداع شده است. با توجه به نقش واسطه های التهابی پریودنتیت، هدف از این مطالعه مقایسه تاثیر دو روش عفونت زدایی یک مرحله ای کل دهان با جرمگیری و تسطیح ریشه کوادرانتی بر میزان IL-17 و IL-1 سرمی وشاخص های بالینی در بیماران مبتلا به پریودنتیت مزمن متوسط تا پیشرفته بود. مواد و روش ها: در این مطالعه تعداد 20 نفر بیمار مبتلا به پریودنتیت مزمن به طور تصادفی و بر اساس معیار ورود در هر گروه انتخاب شدند. جهت ارزیابی وضعیت پریودنتال شاخص های بالینی خونریزی حین پروبینگ ، سطح چسبندگی کلینیکی،، عمق پروبینگ ، ایندکس جینجیوالی اصلاح شده ،قبل از شروع درمان و 2 و4 ماه پس از درمان اندازه گیری شدند. در همین بازه ها، شاخص های ایمنولوژیکی مطالعه (IL-17 و IL-1 سرمی) توسط کیت های مخصوص در آزمایشگاه اندازه گیری شدند. داده های به دست آمده از مطالعه با آزمونهای کولموگروف اسمیرنوف ، T-test و آنالیز واریانس و مربع کای با استفاده از نرم افزار آماری SPSS 15 مورد بررسی و تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. در این مطالعه مقدار P کمتر از 0/05 از لحاظ آماری معنی دار تلقی گردید. یافته ها: نتایج مطالعه حاکی از آن بود که در هر دو شیوه درمانی، میانگین IL-1 و IL_17 سرمی پس از درمان سیر نزولی داشته است. بین میزان کاهش سطوح سرمی IL-1 و IL_17 در دو گروه در طول مدت مطالعه تفاوت معنی داری یافت نشد (P>0.05). در بررسی شاخص های پریودنتال، در تمام شاخص های (BOP)، (CAL)، (PD)، (MGI) در هر دو گروه بهبود کلینیکی مشاهده شد. اما در مقایسه بین دو گروه تفاوت معنی داری در بهبود شاخص های پریودنتال مشاهده نشد (P>0.05). نتیجه گیری: با توجه به یافته های حاصل از این مطالعه، هر دو روش ضدعفونی یک مرحله ای کل دهان و روش ربع فکی موجب بهبود شاخص های پریودنتال و کاهش سطح سرمی واسطه های التهابی IL-1 و IL_17 در طول مدت مطالعه شدند.