بررسی ارتباط اضطراب و رفتار کودکان 12-7 ساله با میزان هوش هیجانی آنها حین درمان های معمول دندانپزشکی

Abstract

این مطالعه به منظور بررسی ارتباط اضطراب و رفتار کودکان با هوش هیجانی (tEQ) آنها به انجام رسیده است. مواد و روش ها: در یک مطالعه از نوع توصیفی- همبستگی، تعداد 100 کودک مراجعه کننده به بخش دندانپزشکی کودکان دانشکده دندانپزشکی تبریز که واجد شرایط لازم بودند مورد بررسی قرار گرفتند. این مطالعه در دو جلسه بر روی بیماران انجام شد. در جلسه اول، پس از معاینه کامل کودک، طرح درمان بیمار تعیین و سپس فلوراید تراپی برای بیمار انجام شد. پس از آن، تست EQ-i:YV به کودک داده شده و نحوه پرکردن آن توسط روانشناس برای کودک و والدین او تشریح شد. در جلسه دوم، بی حسی موضعی انفیلتره در ناحیه مولرهای شیری بالا انجام شده و پیش ازشروع درمان، اضطراب کودک توسط روانشناس با مقیاس Venham سنجیده می شود. سپس رفتار کودک حین درمان دندانپزشکی با مقیاس فرانکل توسط خود دندانپزشک ارزیابی می شود. جهت آنالیز یافته ها از آزمون ضریب همبستگی Spearman و نرم افزار آماری SPSS.15 استفاده شد. یافته ها: دو نتیجه مهم از این مطالعه به دست آمد. اول اینکه بین میزان همکاری کودک و Total EQ او، یک همبستگی مستقیم قوی وجود دارد. (rs=0.73; P<0.001) دوم اینکه بین شاخص اضطراب کودک و total EQ او، یک همبستگی معکوس قوی وجود دارد. (rs=0.79; p<0.001) . نتیجه گیری: سطح هوش هیجانی کودک، در میزان اضطراب و همکاری او حین درمان دندانپزشکی موثر است و کودکان با هوش هیجانی بالاتر، اضطراب کمتر و همکاری بیشتری از خود، حین درمان دندانپزشکی نشان می دهند.