بررسی شیوع کلاس بندی پروتز پارسیل در دو جنس زن و مرد در بیماران مراجعه کننده به بخش پارسیل دانشکده دندانپزشکی تبریز

Abstract

در صورت داشتن اطلاع از الگوی بی دندانی می توانیم برنامه ریزی آموزشهای نظری و عملی خود را بر پایه آن قرار دهیم و حتی در مسائل کلان جامعه مثل بهداشت، پیشگیری و درمان و به طور کلی در دندانپزشکی اجتماعی این یافته را مدنظر قرار دهیم. از این رو در این پژوهش برآنیم تا فراوانی کلاس بندی های پروتز پارسیل در دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز را بررسی نماییم. مواد و روش ها:231 پرونده بیماران درمان شده با پروتز پارسیل متحرک از پرونده های موجود در بخش پروتزهای دندانی دانشکده دندانپزشکی تبریز که در سال 89-88 درمان شده بودند انتخاب شد. اطلاعات بیماران ابتدا در فرم هایی ثبت شد. در مرحله بعد اطلاعات استخراج شده به تفکیک، به طور مستقل و یا در ارتباط با سن و جنس مورد بررسی و آنالیز آماری قرار گرفت. در این مطالعه مقدار P<0.05 از لحاظ آماری معنی دار تلقی گردید. یافته ها: بیشترین میزان فک درمان شده با پروتز پارسیل کلاس 1 بدون مدیفیکاسیون (40/6 درصد) و کمترین میزان فک درمان شده با پروتز پارسیل کلاس 2 مدیفیکاسیون 4 (0/4 درصد) بود. ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین فراوانی انواع پروتز پارسیل بر اساس طبقه بندی کندی به تفکیک سن، جنس و سطح تحصیلات افراد، تفاوت معنی داری وجود ندارد (0/05<P). نتیجه گیری: در جامعه مورد بررسی پروتز پارسیل کلاس 1 بدون مدیفیکاسیون شایع ترین پروتز دندانی در تمامی گروه ها از لحاظ سن، جنس، سطح تحصیلات و فک مورد درمان بود.