بررسی تاثیر در نظر گرفتن مراحل بینابینی بر تکرار پذیری روش ارزیابی سن اسکلتال بر اساس بلوغ مهره های گردنی در درمان های ارتودنسی

Abstract

زمان، نقش مهمی در تشکیل، تمایز و رشد هر ساختار سوماتیک و در تعیین نتیجه مورفولوژیک و ابعاد نهایی آن دارد. زمان شروع درمان ارتودنسی ممکن است به اندازه طرح درمان انتخابی، حیاتی و مهم باشد. مورفولوژی مهره های گردنی همزمان با رشد تغییر می کند، و از آنجایی که مهره های گردنی در سفالوگرام هایی که ارتودنتیست ها به طور معمول برای ارائه طرح درمان از آنها استفاده می کنند دیده می شوند و نیاز به رادیوگرافی و اکسپوژر اضافی ندارند، ارزیابی سن اسکلتال از روی مهره های گردنی (Cervical Vertebral Maturation staging method [CVM]) به عنوان یک متد قابل اطمینان مورد استفاده قرار گرفته است. اخیراگ‍ تکرار پذیری این روش مورد تردید قرار گرفته است. برخی محققین بر این باورند که متد CVMS نمی تواند به عنوان یک راهنمای کلینیکی (guidline) قاطع برای تعیین زمان شروع درمان ارتودنسی استفاده گردد. یکی از مواردی که بایستی در نظر گرفته شود این است که تغییرات مورفولوژیک شاخص مراحل مختلف رشد از یک مرحله به مرحله ی بعدی به صورت تدریجی و نه یکباره رخ می دهند؛ لذا هر گونه بررسی در خصوص این روش بایستی این مس‌أله را مدنظر قرار دهد. از این روی در این تحقیق بر آن شدیم تا ت‌أثیر احتمالی در نظر گرفتن مراحل بینابینی در تعیین CVMS را بر تکرارپذیری این روش مورد بررسی قرار دهیم. مواد و روش ها: پنج مشاهده گر (متخصص ارتودنسی)، سفالوگرامهای مربوط به 70 کودک 9 الی 15 ساله را در مرحل‌ اول با استفاده از روش Baccetti و همکاران و در مرحل دوم با استفاده از یک مقیاس نه مرحله ای بررسی کردند. تکرار پذیری بین مشاهده گران (inter-observer reproducibility) با استفاده از Fleiss kappa و تکرار پذیری درون مشاهده گران(intra-observer reproducibility) با weighted Cohens kappa محاسبه شد. یافته ها: تکرارپذیری بین مشاهده گران در متد CVMS در دو روش استاندارد (روش Baccetti و همکاران) بین 0/48 الی 0/61 و برای روش با در نظر گرفتن مراحل بینابینی در باز 0/36 الی 0/57 قرار داشت. تکرار پذیری درون مشاهده گر در متد استاندارد و در متد با در نظر گرفتن مراحل بینابینی در باز 0/70 الی 0/75 به دست آمد. نتیجه گیری: تکرار پذیری بین مشاهده گران در روش CVMS در محدوده کم تا متوسط است و در نظر گرفتن مراحل بینابینی باعث افزایش تکرارپذیری این روش نمی گردد. تکرارپذیری درون مشاهده گر این متد در محدوده قابل توجه قرار داشته و با در نظر گرفتن مراحل بینابینی تغییر معنی داری نمی کند. روش CVMS در تعیین زمان شروع درمان های فانکشنال بیماران کلاس II از تکرارپذیری قابل قبولی برخوردار است.