مقایسه تاثیر دو روش عفونت زدایی یک مرحله ای کل دهان با جرمگیری و تسطیح ریشه کودرانتی بر میزان IL-23 سرمی و معیارهای بالینی در بیماران مبتلا به پریودنتیت مزمن متوسط تا پیشرفته

Abstract

روش عفونت زدایی یک مرحله ای کل دهان به دلیل جلوگیری از آلودگی متقاطع بین نواحی درمان شده و درمان نشده در بین جلسات درمانی ابداع شده است. با توجه به نقش واسطه های التهابی در بیماری پریودنتیت، هدف از این مطالعه مقایسه تاثیر دو روش عفونت زدایی یک مرحله ای کل دهان با جرمگیری و تسطیح ریشه کوادرانتی بر میزان IL-23 سرمی در بیماران مبتلا به پریودنتیت مزمن متوسط تا پیشرفته بود. مواد و روش ها: در این مطالعه تعداد 20 نفر بیمار مبتلا به پریودنتیت مزمن به طور تصادفی و بر اساس معیار ورود در هر گروه انتخاب شدند. جهت ارزیابی وضعیت پریودنتال شاخص های بالینی خونریزی حین پروبینگ (BOP)، سطح چسبندگی کلینیکی (CAL)، عمق پروبینگ (PD)، ایندکس جینجیوالی اصلاح شده (MGI) قبل از شروع درمان و 2 و4 ماه پس از درمان اندازه گیری شدند. در همین بازه ها، شاخص های ایمنولوژیکی مطالعه (IL-23سرمی) توسط کیت های مخصوص در آزمایشگاه اندازه گیری شدند. داده های به دست آمده از مطالعه با آزمون های کولموگروف اسمیرنوف، T-testوآنالیز واریانس و مربع کای مورد بررسی و تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. در این مطالعه مقدار P کمتر از 0/05 از لحاظ آماری معنی دار تلقی گردید. یافته ها: نتایج مطالعه حاکی از آن بود که در هر دو شیوه درمانی، میانگین IL-23 سرمی پس از درمان سیر نزولی داشته است. بین میزان کاهش سطوح سرمیIL-23 در دو گروه در طول مدت مطالعه تفاوت معنی داری یافت نشد (P>0.05). در بررسی شاخص های پریودنتال، در تمام شاخص های (BOP)، (CAL)، (PD)، (MGI) در هر دو گروه بهبود کلینیکی مشاهده شد. اما در مقایسه بین دو گروه تفاوت معنی داری در بهبود شاخص های پریودنتال مشاهده نشد (P>0.05). نتیجه گیری: با توجه به یافته های حاصل از این مطالعه، هر دو روش ضدعفونی یک مرحله ای کل دهان و روش ربع فکی موجب بهبود شاخص های پریودنتال و کاهش سطح سرمی واسطه های التهابی IL-23 در طول مدت مطالعه شدند