مقایسه انحلال پذیری Mineral Trioxide Aggregate سفید در مایع بافتی مصنوعی و آب مقطر

Abstract

میزان انحلال پذیری مواد دندانپزشکی یکی از خصوصیاتی است که بر دیگر ویژگی های آن از جمله ریزنشت و زیست سازگاری موثر است. میزان انحلال پذیری مواد طبق استانداردهای موجود در آب مقطر سنجیده می شود. از آنجایی که مواد زیست فعال با محیطی که در آن قرار می گیرند، واکنش نشان می دهند، رفتار فیزیکی و شیمیایی متفاوتی را می توان انتظار داشت. تاکنون انحلال پذیری Mineral trioxide aggregate (MTA) به عنوان یک ماده ی زیست فعال در محیطی غیر از آب مقطر ارزیابی نشده است، لذا هدف از این مطالعه مقایسه انحلال پذیری Mineral trioxide aggregate سفید در آب مقطر و مایع میان بافتی مصنوعی می باشد. مواد و روش ها: 12 نمونه WMTA پس از اختلاط با آب مقطر به دو زیر گروه 6 تایی تقسیم شدند. یکی از گروه ها در آب مقطر و دیگری در مایع میان بافتی مصنوعی (STF) غوطه ور شد. میزان انحلال پذیری گروه های مورد مطالعه در دوره های 2، 5، 9، 14، 21، 30، 50 و 78 روز از شروع آزمایش با استفاده از روش تفاوت وزن قبل و پس از غوطه وری مورد محاسبه قرار گرفت. پس از تعیین میانگین انحراف معیار میزان کاهش و یا افزایش وزن نمونه پس از غوطه وری از آزمون ANOVA یکطرفه جهت تعیین تفاوت معنی دار و آزمون تعقیبی Tukey جهت مقایسه دو به دو گروهها در بازه های زمانی مختلف، استفاده شد. 0/05 > P سطح معنی داری تلقی شد. یافته ها: میانگین میزان انحلال پذیری WMTA در آب مقطر و STF به ترتیب 1/56 و 3/58- درصد بود. علامت منفی نشان دهنده ی حل نشدن ماده و افزایش وزن پس از غوطه وری است. آزمون ANOVA یک طرفه، تفاوت معنی بین دو گروه مورد مطالعه را نشان داد(0/001> P). نتیجه گیری: انحلال پذیری WMTA در STF بطور معنی داری کمتر از آب مقطر بود.