اثر استفاده از Beta-blocker در ترمیم حفره استخوانی ناشی از درآوردن دندان مولر اول سمت راست فک بالا در موش های صحرایی نژاد Wistar

Abstract

هدف: بررسى اثر مسدود كننده هاى رسپتورهاى β2-adrenergic بر روى تعداد استئوكلاست و استئوبلاست در ترميم ساكت دندان خارج شده ى مولر اول فك بالا در موش مواد و روش كار: دندان مولر اول فك بالاى40 موش درآورده شد. سپس به دو گروه آزمايش و كنترل تقسيم شدند. به گروه آزمايش روزانه و در طول مدت آزمايش 0.1 mg/kg پروپرانولول (تزريقى) كه يك آنتاگونيست غير اختصاصى رسپتورهاىbeta-adrenergic است، بصورت داخل صفاقى تزريق شد. گروه كنترل نيز همين مقدار و به همين روش محلول سالين دريافت كردند. در روزهاى 7و14و21و28 پس از درآوردن دندان از هر گروه 5 موش كشته شدند، استخوان ماگزيلا خارج شده و پس از تهيه مقاطع هيستولوژيك، ميانگين تعداد استئوبلاست و استئوكلاست در ساكت دندان در روزهاى ياد شده محاسبه شد. نتايج: در هفته ى اول پس از درآوردن دندان تعداد استئوكلاست ها در گروه كنترل بطور معنى دارى بيشتر از گروه دريافت كننده پروپرانولول است، همچنين افزايش معنى دارى نيز در تعداد استئوكلاست ها در هر دو گروه در هفته اول نسبت به هفته هاى ديگر ديده مى شود.(P<0.05) تعداد استئوبلاست ها در گروه كنترل در هفته ى دوم به بيشترين مقدار خود مى رسد و سپس در هفته دوم و سوم تغيير معنى دارى در تعداد آن ديده نمى شود. تعداد استئوبلاست ها در گروه دريافت كننده پروپرانولول ضمن آنكه مشابه با گروه كنترل افزايش مى يابد ولى در هفته ى سوم به بيشترين مقدار خود رسيده و افزايش معنى دارى نسبت به گروه كنترل نشان مى دهد.(P<0.05) نتيجه گيرى: مسدود كننده هاى رسپتورهاى β2-adrenergic موجب كاهش تعداد استئوكلاست و افزايش تعداد استئوبلاست ها در حين ترميم ساكت دندان درآورده شده مى شوند.