مقایسه میزان ریزنشت زیر براکت فلزی در کامپوزیت های Unite و Resilience

Abstract

انقباض حین پلیمریزاسیون ادهزیوهای ارتودنسی ممکن است سبب ایجاد فاصله بین ماده ادهزیو و سطح دندان شده و به ریزنشت بیانجامد و در پی آن باکتریها و مایعات از حفره دهان اجازه عبور به این فاصله را یافته و شکل گیری ضایعات white spot زیر سطح براکت تسهیل شود . در مقایسه با کامپوزیت های نوری ، کاهش chair time کلینیکی کامپوزیت های No-Mix یک مزیت مهم به حساب می آید. از معمول ترین کامپوزیت های No-Mix مصرفی کامپوزیت های Unite و Resilience می باشد . هدف مطالعه حاضر ارزیابی و مقایسه میزان ریزنشت زیر براکتهای فلزی با استفاده از کامپوزیت های Unite و Resilience می باشد. روش و مواد : تعداد 60 دندان انسیزور گاوی در دو گروه به صورت تصادفی تقسیم شده و جهت باند براکت های فلزی به آنها از کامپوزیت های Unite و Resilience استفاده شد. نمونه ها پس از Thermocycling به مدت 24 ساعت در رنگ فوشین 0/5 درصد قرار گرفته و سپس برش داده شدند و جهت ارزیابی میزان ریزنشت زیر میکروسکوپ نوری مورد بررسی و اندازه گیری قرار گرفتند. جهت مقایسه میزان ریزنشت درون گروهها در نواحی اکلوزال و جینجیوال و نیز در حد فاصل براکت - ادهزیو و ادهزیو - دندان آزمون Wilcoxon signed ranks استفاده شد. برای مقایسه بین گروهها از آزمونMann-Withney U استفاده شد. نتایج : ناحیه جینجیوال در هردو گروه، ریزنشت بیشتری را نسبت به ناحیه اکلوزال در هردو حد فاصل نشان داد. میزان ریزنشت در حد فاصل ادهزیو- مینا بیشتر از حد فاصل ادهزیو - براکت بود. در مقایسه بین دو گروه، تفاوتی بین دو گروه در میزان ریزنشت دیده نشد. نتیجه گیری : بین کامپوزیت های Unite و Resilience در میزان ریزنشت تفاوتی وجود ندارد. ناحیه جینجیوال و حدفاصل ادهزیو- مینا مستعد ریزنشت بیشتری می باشد.