مقایسه کاربرد پیوند استخوانی اتوژن به تنهایی و به همراه ایزر کم توان در درمان ضایعات پریودنتال داخل استخوانی دو و سه دیواره

Abstract

ضایعات داخل استخوانی ایجاد شده در اثر بیماریهای پریودنتال از اهمیت ویژه ای از نظر درمان برخوردار هستند. اخیرا روش کاربرد لیزرکم توان یاLow-level lasertherapy (LLLT) به عنوان یکی از روشهای جدید بهبود ترمیم استخوان مورد مطالعه قرار گرفته است. گزارش شده است که تحریک بافتی ایجاد شده در نتیجه LLLT با بهبود شرایط ترمیم منجر به ترمیم تسریع یافته ضایعات استخوانی در مطالعات آزمایشگاهی و بالینی می شود. هدف از این مطالعه بررسی مقایسه ای کاربرد پیوند استخوانی اتوژن به تنهایی و به همراه Low-level laser therapy(LLLT) در درمان ضایعات پریودنتال داخل استخوانی دو و سه دیواره در انسان می باشد. روش بررسی: 14بیمارمبتلا به پریودنتیت متوسط تا شدید دارای حداقل یک جفت ضایعه داخل استخوانی مشابه در ناحیه اینترپروگزیمال با عمق پروبینگ بیشتر یا مساوی 5 میلیمتر و عمق ضایعه مساوی یا بیشتر از 3 میلیمتر انتخاب شدند. در روند جراحی پس از پرتاب سکه به صورت اتفاقی در یک سمت از استخوان اتوژن به تنهایی و در سمت مقابل قبل از قراردادن استخوان اتوژن تابش لیزر انجام شد. لیزر مورد استفاده در این مطالعه یک لیزر کم توان gallium-aluminum-arsenide ( GaAlAs; LX2 Diode Lasers,Thor company,UK) با طول موج 830 نانومتر بود. زمان تابش لیزر 60 ثانیه بود و لیزر درمانی در روزهای 3 و 5 و 7 بعد از جراحی تکرار شد. سه ماه پس از جراحی نسبت به انجام جراحی reentry اقدام شد. متغیرهای مربوط به بافت سخت و نرم هم در حین جراحی اولیه و هم در جراحی reentry با استفاده از استنت توسط یک پریودنتیست که از نوع مداخله انجام شده آگاهی نداشت، اندازه گیری شد. یافته ها: کاربرد لیزر کم توان با پارامترهای ذکر شده بطور معنی داری باعث کاهش عمق پروبینگ (0/723/78 میلیمتر در مقابل 1/022/39 میلیمتر) ، بهبود حد چسبندگی بالینی (0/933/42 میلیمتر در مقابل 1/1212/25 میلیمتر) ، کاهش فاصله عمق ضایعه تا استنت( 1/033/21 میلیمتر در مقابل 0/201/44 میلیمتر) و کاهش بیشترعمق ضایعه (0/181/33 میلیمتردر مقابل 0/912/50 میلیمتر) نسبت به گروه کنترل شد در حالیکه بر روی متغیرهای فاصله مارجین لثه از استنت و موقعیت کرست استخوان نسبت به استنت تاثیر معنی داری نداشت. نتیجه گیری: بر اساس یافته های این مطالعه استفاده همزمان از لیزر کم توان با پارامترهای ذکر شده و استخوان اتوژن باعث بهبود پارامترهای کلینیکی عمق پروبینگ، حد چسبندگی بالینی و عمق ضایعه استخوانی در جراحی مجدد(بعد از سه ماه) نسبت به گروه کنترل(استفاده از استخوان اتوژن به تنهایی) شده است.