بررسی ارتباط بین میزان فلوراید آب آشامیدنی و شاخص DMFT جمعیت 12 ساله شهرستان گرمی در سال 1391

Abstract

یکی از مسائل بهداشتی که اکثر افراد در طول زندگی خود با آن مواجه می شوند پوسیدگی دندان است.دریافت حد معینی از فلوراید از طریق آب آشامیدنی یا سایر حامل های موضعی فلوراید کاهش پوسیدگی را از طریق افزایش مقاومت دندان ها یا کاهش قابلیت انحلال مینا به دنبال دارد. هدف پژوهش حاضر تعیین ارتباط بین میزان فلوراید آب آشامیدنی و شاخص DMFT در جمعیت 12 ساله شهرستان گرمی در سال 1391 می باشد. روش کار: در این مطالعه توصیفی- مقطعی طبق فرمول نمونه گیری کوکران 277 نفر به شیوه نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. اطلاعات به روش معاینه و تکمیل فرم مخصوص جمع آوری شد. تعیین میزان فلوراید آب با روش SPADNS و با استفاده از دستگاه اسکپتروفتومتر صورت پذیرفت. نتایج: میانگین شاخص DMFT در این مطالعه 1/621/59 بود که با فاکتورهای مسواک زدن و تحصیلات والدین ارتباط معنی داری نشان داد. همچنین غلظت فلوراید آب آشامیدنی شهرستان گرمی نیز 0/090/62 بدست آمد که از میزان استاندارد کمتر بوده است. رابطه بین شاخص DMFT و غلظت فلوراید آب آشامیدنی نیز طبق آزمون پیرسون 0/21 بدست آمد که بیانگر همبستگی معکوس بین دو شاخص مذکور می باشد. بحث و نتیجه گیری: سطح بهداشت دهان و دندان در شهرستان گرمی با توجه به طبقه بندی ارائه شده توسط سازمان بهداشت جهانی در سطح نسبتا پایینی قرار دارد. میانگین غلظت فلوراید آب شرب شهرستان گرمی پایین تر از حد استاندارد میباشد. فلوراید مورد نیاز بدن می بایستی از طریق عمل فلوراید زنی آب، کاربرد حامل های موضعی فلوراید و یا استفاده از نوشیدنی های دارای فلوراید نظیر چای و مواد غذایی دیگر تامین شود.