ارزیابی انکوپروتئین P53 روی نمونه های بافتی بیماران مبتلا به لیکن پلان دهانی و بافت نرمال اطراف ضایعه

Abstract

لیکن پلان (LP) یک بیماری پوستی- مخاطی مزمن و نسبتا شایعی است که مخاط دهان را تحت تاثیر قرار می دهد ولی می تواند هر قسمت دیگری از بدن را هم متاثر سازد. موضوعی که در رابطه با LP مطرح است امکان یا عدم امکان تغیرات بدخیمی می باشد. برای اولین بار موضوع تغییرات بدخیمی در OLP در سال 1910 گزارش گردید. P53 یک ژن تومور ساپرسور است که تنظیم کننده آپوپتوزیس بدنبال آسیب DNA توسظ عوامل جهش زا می باشد که برای این منظورP53 چرخه سلولی رامتوقف نموده و DNA را ترمیم می کند. مواد و روشها: مطالعه حاضر یک بررسی توصیفی-تحلیلی می باشد. جمعیت مورد مطالعه، بلوکهای پارافینی بیماران مبتلا به لیکن پلان دهانی بودند که تشخیص بیماریشان در کلینیک و بررسیهای پاتولوژیک تائیدشده بود. مراحل رنگ آمیزی نمونه ها بر اساس دستوالعمل کارخانه سازنده رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی شدند. (;code;M7052 Dako,Glostrup Denmark) داده های به دست آمده از هدف اختصاصی اول و دوم به وسیله روشهای آماری توصیفی- (فراوانی- درصد) و آزمون آماری ویلکاکسون و با استفاده از نرم افزار SPSS.16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: میانگین سن افرادی که نمونه های آنها تحت مطالعه قرار گرفت 1635/7 سال بود و جوانترین بیمار در این مطالعه 15 سال و مسن ترین بیمار 78 سال سن داشت. میانگین بیان p53 در بافت بیمار بیشتر از میانگین آن در بافت نرمال اطراف ضایعه می باشد. نتیجه: میزان بروز p53 دربافت مبتلا به لیکن پلان از میزان بروز p53 در بافت نرمال اطراف ضایعه بیشتر می باشد. (p-value=0.313)