بررسی تاثیر خودپنداری کودکان 3-6 ساله بر میزان اظطراب و رفتار دندانپزشکی در مراجعه کنندگان بخش کودکان دانشکده دندانپزشکی تبریز در سال 91-90
چکیده
مطالعه حاضر به بررسی تاثیر خودپنداری کودکان 6-3 ساله بر میزان اضطراب و رفتار دندانپزشکی آنان پرداخته است. مواد و روش کار: این مطالعه توصیفی تحلیلی بر روی 235 کودک 6-3 ساله از بین کودکان مراجعه کننده به بخش کودکان دانشکده دندانپزشکی تبریز که برای اولین بار جهت معاینه و درمان مشکل دندانی مراجعه نموده بودند و دارای پوسیدگی در دندانهای مولر شیری فککپایین که نیازمند درمان ترمیمی تحت بی حسی موضعی بود صورت گرفت. میزان خودپنداری کودک با استفاده از پرسشنامه تعیین خودپنداری کودک (primary self concept scale) تعیین شد. سپس رفتار و میزان اضطراب کودک حین کار دندانپزشکی توسط متخصص دندانپزشکی کودکان با استفاده از مقیاس رتبه بندی رفتار و اضطراب ارزیابی گردید. یافته ها: 235 کودک (119 پسر و 116 دختر) با میانگین سنی 5/4 مورد مطالعه قرار گرفتند. ارتباط معنی دار بین خودپنداری و رفتار کودکان وجود داشت همچنین ارتباط معکوس معنی داری بین خودپنداری و اضطراب کودکان یافت شد. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه حاکی از این بود که کودکان با میزان خودپنداری بالا رفتار دندانپزشکی بهتر و اضطراب دندانپزشکی پایین تری داشتند