بررسی آگاهی، نگرش و عملکرد دستیاران بالینی دانشگاه علوم پزشکی تبریز در مورد آموزش بیمار (سال 91-90)
Abstract
آموزش مناسب و م‌ثر بیمار، ساده ترین و در عین حال مهمترین ابزار در سیستم سلامت پزشکی است که در تمام مراحل سیر بیماری اعم از پیشگیری، درمان و توانبخشی نقش بسزایی دارد. این فرآیند، اگر به طور مناسب صورت گیرد، با ایجاد تغییرات مثبت در رفتار های بهداشتی بیمار و دانش بیمار، تعهدات شخصی اش را نیز در زمینه بهداشت فردی بالا می برد. مت‌أسفانه این اصل اساسی علیرغم فواید زیاد، اکثر مواقع و به دلایل مختلف انجام نمیشود. این وظیفه نظام آموزشی مراکز علوم پزشکی است که آموزش صحیح و مناسب این فرآیند را به دانشجویان و دستیاران محترم ارائه دهد. مواد و روش ها: در این طرح با طراحی یک پرسشنامه مناسب و جامع، آگاهی، نگرش و عملکرد دستیاران بالینی دانشگاه علوم پزشکی تبریز را(با انتخاب 380 نفر بصورت تصادفی) در حیطه آموزش بیمار مورد ارزیابی قرار داده و داده های به دست آمده که به وسیله روشهای آماری توصیفی (فراوانی-درصد و میایگین+- انحراف معیار)، مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: بین دو متغیر جنسیت و مدت زمان تحصیلی در دوره دستیاری رابطه معنادار وجود ندارد اما بین متغیرهای سن با متغیر آگاهی رابطه معنی دار مثبت وجود دارد یعنی با افزایش سن میزان آگاهی بالا می رود. زیرا مقدار معنی داری مدل کمتر از 0/05 است همچنین ضریب متغیر جنس در مدل رگرسیون مثبت می باشد بین هیچکدام از متغیرهای ییشین با متغیر نگرش رابطه معنادار وجود ندارد(مقدار معنی داری مدل بیشتر از 0/05 است) بین هیچکدام از متغیرهای پیشین با متغیر نگرش رابطه معنادار وجود ندارد(مقدار معنی داری مدل بیشتر از 0/05 است) نتیجه گیری: در این مطالعه تاثیر متغیر های سن و جنسیت و سال تحصیلی در آگاهی دستیاران مشهود بوده و در عملکرد و نگرش دستیاران قابل ملاحظه نبوده است و لازم میباشد راهکار هایی برای بهبود نگرش و عملکرد گروه آموزش دهنده انجام گیرد.