فراوانی پروتزهای متحرک پارسیل انتهای آزاد در بین فریم های ارسالی به لابراتوارهای شهر تبریز و بررسی نوع نگهدارنده مستقیم مورد استفاده بر روی دندان های پایه مجاور انتهای آزاد

Abstract

در صورت داشتن اطلاع از الگوی بی دندانی می توانیم برنامه ریزی آموزشهای نظری و عملی خود را بر پایه آن قرار دهیم و حتی در مسائل کلان جامعه مثل بهداشت، پیشگیری و درمان و به طور کلی در دندانپزشکی اجتماعی این یافته را مدنظر قرار دهیم. از این رو در این پژوهش برآنیم تا فراوانی کلاس بندی های پروتز پارسیل انتهای آزاد را در بین فریم های ارسالی به لابراتوار در شهر تبریز بررسی نماییم. 400 فریم ارسالی به 4 لابراتوار در تبریز انتخاب شدند. اطلاعات فریم ها ابتدا در فرم هایی ثبت شد. در مرحله بعد اطلاعات استخراج شده به تفکیک، به طور مستقل مورد بررسی و آنالیز آماری قرار گرفت. یافته ها: بیشترین میزان فریم های ارسالی، پروتز پارسیل کلاس 1 بدون مدیفیکاسیون(51/5%) و کمترین میزان پروتز پارسیل کلاس 4 (%4) بود. همچنین بیشنرین نوع نگهدارنده مستقیم بر روی دندان پایه مجاور ناحیه بی دندانی انتهای آزاد از نوع Bar Type (%64/8) بود. نتیجه گیری: در جامعه مورد بررسی پروتز پارسیل کلاس 1 بدون مدیفیکاسیون شایع ترین پروتز دندانی در تمامی گروه ها بود. همچنین استفاده از Bar Type و Wrought Wire به ترتیب بیشترین و کمترین نوع نگهدارنده بر روی دندان پایه مجاور ناحیه بی دندانی انتهای آزاد بود.