مقایسه آزمایشگاهی انتقال حرارتی, استحکام فشاری و استحکام کششی بیس اکریلی پروتز کامل واکریل تقویت شده با ذرات نانو سیلوربا غلظت های 2 و 2/0 درصد
Abstract
یکی از مواد پرکاربرد برای ساخت بیس پروتزهای متحرک کامل یا پارسیل , پلی متیل متاکریلات (PMMA) است. این ماده دارای مزایای بسیاری می باشد، از جمله می توان به خواص زیبایی,سهولت کاربرد وسازگاری زیستی مطلوب آن اشاره نمود. مواد و روش کار: جهت انجام این مطالعه،54 نمونه تهیه شد; که به سه گروه 18 تایی جهت انجام سه تست حرارتی,استحکام فشاری وکششی و سه زیرگروه شامل یک گروه کنترل(پودر رزین آکریلی خالص) و دو گروه آزمایش(پلی متیل متا کریلات با اضافه کردن 2/0و2درصد وزنی ذرات نانو سیلور) تقسیم شدند. پودر گرماسخت با درصدهای وزنی 2/0 (گروه1) و 2 (گروه2) درصد از ذرات نانو سیلور توسط دستگاه آمالگاماتور مخلوط شد. پس از پخت نمونه‌صها، آزمون های انتقال حرارتی, فشارو کشش بر روی آن ها انجام گردید. از آزمون On-way Anova جهت بررسی داده ها و از آزمون Scheffe به عنوان تست تعقیبی استفاده شد. P value < 0.05 از نظر آماری معنادار تلقی شد. نتایج: نمونه اکریل تهیه شده با 2% وزنی ذرات نانو سیلور بهترین انتقال حرارتی را داشت.استحکام فشاری رزین آکریلی با افزودن ذرات نانو سیلور افزایش یافت. افزودن ذرات نانو سیلور با غلظت 2/0 درصد تاثیر معنی داری در استحکام کششی رزین آکریلی نداشت؛ لیکن افزایش غلظت ذرات به 2 درصد باعث کاهش استحکام کششی گردید. نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده و اثر مطلوب ذرات نانو سیلور با غلظت 2/0 درصد در افزایش انتقال حرارتی و استحکام فشاری پلی متیل متاکریلات، کاربرد این ماده در ناحیه کام بیس آکریلی پروتز کامل ماگزیلا توصیه شده و مطلوب می باشد