بررسی اثرات عصاره تام و فراکسیونهای حاصل از چای سیاه ایرانی در القای آپوپتوز و قابلیت زیست پذیری سلولهای KB (مدل سلولی اسکواموس سل کارسینوما)
Abstract
زمینه و هدف: چای سیاه ارتودکس ایرانی متعلق به خانواده Theaceae می باشد که به طور گسترده در جامعه و طب سنتی ایران مورد استفاده قرار می گیرد. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر سایتوتوکسیک فراکسیونهای عصاره هیدرومتانولی چای سیاه ارتودکس ایرانی بر سلولهای سرطانی KB (مدل سلولی اسکواموس سل کارسینوما) و القای آپوپتوز بر روی آنها انجام گردید. روش ها: سلولهای سرطانی KB در محیط RPMI-1640 با 10% سرم جنین گاوی کشت داده شدند. برگ های چای سیاه با روش ماسراسیون به کمک حلال هیدرومتانولی 70% عصاره گیری شدند. میزان اثر سایتوتوکسیک غلظت های مختلف عصاره تام بر روی سلولهای کشت داده شده در طی 24 ساعت با استفاده از روش MTT اندازه گیری شد. روش ELISA برای مطالعه القای آپوپتوز در زمان 24 ساعت در غلظت های IC50 از عصاره هیدرومتانولی انجام شد . علاوه بر این جهت ت‌أیید القای مرگ سلولی آپوپتوز در سلول های تیمار شده، تست الایزا و TUNEL انجام گردید. یافته ها: نتایج تست MTT نشان می دهد که عصاره هیدرومتانولی چای سیاه ارتودکس ایرانی توانایی مهار رشد و خاصیت سایتوتوکسیک در سلولهای سرطانی KB را دارد. توسط تست الایزا، درصد مرگ سلولی آپوپتوز مشخص گردید. عصاره هیدرومتانولی سبب تغییرات عمده در مورفولوژی سلول ها به صورت آپوپتوزی شده و در تست TUNEL به عنوان تست اختصاصی آپوپتوز ، القای مرگ سلولی آپوپتوز در سلول های سرطانی تیمار شده با عصاره هیدرومتانولی با تغییر در مورفولوژی سلول ت‌أیید گردید. نتیجه گیری: افزایش غلظت عصاره هیدرومتانولی و زمان انکوباسیون ، سبب کاهش قابلیت زیست پذیری سلول ها و افزایش القای آپوپتوز در این رده می شود. نتایج حاصل نشان می دهد که عصاره هیدرومتانولی چای سیاه ارتودکس ایرانی حاوی ترکیبات سایتوتوکسیک و آپوپتوتیک بیشتری بوده ، و کاندید مناسبی برای شناسایی و خالص سازی ترکیبات فعال می باشد